Abstract:
با مراجعه به متون دینی مییابیم که اهلبیت برای تبیین شئون خویش استدلال عقلی و نقلی داشتهاند. در این مقاله با روش کتابخانهای تحلیلی، استدلالهایی که این ذوات مقدس برای بیان مرجعیت دینی خود در برابر مخالفان یا شیعیان اقامه کردهاند، بررسی میشود. این ادله، گاهی برونمذهبیاند و گاهی درونمذهبی؛ یعنی در آنها به آموزههای مسلّم میان مسلمانان یا شیعیان استناد شده است. ایشان امام را محافظ شریعت، هادی بهسوی دین، حجتالله، قیم و ملازم با قرآن کریم، واجبالاطاعه و محل نزول جبرئیل دانستهاند و برای اثبات مرجعیت دینی امام، به این موارد استدلال کردهاند.
By referring to religious texts we find that ahlulbait (peace be upon them all) have rational and narrational reasons to explain their different positions. In this article, the reasons that ahlulbait (peace be upon them all) have given to their opponents or followers to prove their religious authority will be examined in an analytical library research. These reasons are sometimes extra-religious and sometimes intra-religious. That means some of them are based on those Islamic teachings which are indisputable among Muslims or Shi’a people. They have considered an Imam as the protector of Islamic law (sharia), the guide to religion, the proof of God, the guardian and companion to the Qur'an, obligatory to obey and the place where Gabriel descends to and have mentioned those cases to prove the religious authority of an Imam.
Machine summary:
ایشان امام را محافظ شریعت، هادی بهسوی دین، حجتالله، قیم و ملازم با قرآن کریم، واجبالاطاعه و محل نزول جبرئیل دانستهاند و برای اثبات مرجعیت دینی امام، به این موارد استدلال کردهاند.
توضیح مقدمة نخست: برای اثبات این مقدمه ـ که در حقیقت، بیان امام معصوم است ـ میتوان بدین بیان استدلال هم کرد: اینکه در این مقدمه گفته شده است «کسی که پیرو امام بحق نباشد، اسیر گمراهی خواهد شد» به دو دلیل میتواند باشد: دلیل اول اینکه چنین کسی در فهم موضوعات جدید دچار انحراف میشود؛ دلیل دوم اینکه چنین کسی در درک صحیح آنچه از دین به دستش رسیده است، به مشکل میخورد و لذا به بیراهه خواهد رفت.
اگر فقط امیرمؤمنان( (و سایر ائمة هدی() عالم به همة قرآن کریم باشند، فقط ایشان مرجع دینی مردم خواهند بود؛ 8.
توضیح مقدمة دوم: در این مقدمه، از حجیت الهی شخص و احتجاج خداوند به وی، علم او به مسائل و نیازهای دینی دریافت شده است؛ زیرا اگر شخصی عالم به دین الهی نباشد، حق تعالی نمیتواند در برابر مردم به او احتجاج کند چنانکه گذشت، حجت خدا کسی است که با وجودش عذر و بهانهای برای مردم در نافرمانی از دستور خداوند باقی نمیماند.
توضیح مقدمة نخست: امام معصوم( در این مقدمه، از وجوب اطاعت مطلق از ائمة هدی(، لزوم علم ایشان به امور مختلف، از جمله مسائل دینی را دریافته است.
توضیح اینکه: اگر ائمة هدی( علم به مسائل دینی نداشته باشند، ممکن است در بیان آنها دچار خطا و خلاف شوند که در این صورت، اطاعت مردم از ایشان سبب گمراهی خواهد شد.