Abstract:
ناسازگاری نظم جهان یالتایی با درک فرانسه و تلاش برای تفوق بر نظام مسلط بر اساس منطق الیگارشی بینالمللی در عصر جنگ سرد و بازیگری موازنهساز در عصر پساجنگ سرد اهتمام اصلی پاریس تلقی میشود. به بیان دیگر، گذار از مقدسسازی گسترده، عقلانیت ایدئولوژیک و گلیسم تهاجمی عصر جنگ سرد بهسوی پراگماتیسم، دیپلماسی تعدیل منازعه و موازنهسازی، دگردیسیهایی در رفتار رأیدهی فرانسه در شورای امنیت ایجاد کرد. چنین چرخشی ناشی از بسترمندی و زمینه پروردگی گلیسم فرانسوی بود. بر این اساس پرسش از منطق رفتار رأیدهی فرانسه در شورای امنیت، اهتمام اصلی پژوهش جاری بوده است. پایداری اهداف استراتژیک و چرخش تاکتیکی دکترین مسلط رفتاری پاریس تلقی شده و در واقع، دستیابی به موقعیت و پرستیژ بینالمللی و تبدیل شدن به بازیگر متنفذ در عرصه جهانی بر اساس سه اصل 'استقلال'، 'کنشگرایی' و 'حضور بینالمللی' فرضیه اصلی این تحقیق بوده است. برآورد رفتار رأیدهی نیازمند تبیین سطوح خرد، میانی و کلان سیاست خارجی پاریس بوده و پژوهش حاضر با روششناسی تحلیلی- تطبیقی و بر اساس تز تغییر قدرت و موازنه قوا به آزمون فرضیه تحقیق پرداخته است.
The cleavage between Yalta global order and French perception and trying to influence on dominant order based on the logic of international oligarchy during the cold war and balancing actor in the post-cold war is the main attempt of France. In other words, transition from enlarged sanctuarization, ideologic rationality and offensive Gaullism towards pragmatism, diplomacy of conflict mitigation and balancing power led to changing the France’s voting behavior in the Security Council. Such evolution is caused by context-dependency of French Gaullism. Thus, the main question of the current paper is to understand the logic of France’s voting behavior in the SC. In fact, restoring international position and prestige and trying to identify as game-changer based upon independence, activism, and international presence is the main hypothesis of this paper. Nevertheless, appraising the French voting behavior necessitates to analyze the micro, meso and macro levels of foreign policy. The current paper will test the hypothesis with analytic-comparative method and power transition theory and balance of power.
Machine summary:
بر اساس چنین پیشینهای، دیپلماسی پاریس در سازمان ملل و رفتار رأیدهی آن در شورای امنیت، درصدد دستیابی به موقعیت و پرستیژ بینالمللی است که با سه اصل استقلال، کنشگرایی و حضور و مشارکت در سطح جهانی به دست میآید؛ اما تغییر و تحولات بینالمللی و داخلی، منجر به اتخاذ تاکتیکها و مکانیسمهای گوناگونی برای دستیابی به هدف استراتژیک شده است.
استفاده از رأی وتو توسط اعضای دائم شورای امنیت، 2014-1946 (Minarova,2015, p 5) (رجوع شود به تصوير صفحه)رفتار رأیدهی وتویی فرانسه در عصر جنگ سرد، برآیندی از گسترشطلبی آمریکا بهویژه به دنبال بحران موشکی کوبا، بازخیزی سیاسی و اقتصادی دول اروپای غربی، رشد محرکههای استقلال بیشتر دولتهای اروپای شرقی از اتحاد شوروی، رشد جهان سوم و تأکید بر سیاست خود-تعیّنبخشی و توسعه اقتصادی، گسیختگی بلوک کمونیستی به دلیل شکاف چین مائوئیستی و مخالفت آن با هژمونی آمریکا و شوروی بر سیاست بینالملل است (Harrison,1981, p 56).
چنین چشماندازی بهعنوان برآیند سیاست جهانی و جهانگرایی فرانسه، ناشی از انقلاب فرانسه و تلقی بهعنوان قدرت جهانی است که از پیشینه استعماری و داشتن توانمندی هستهای برمیآید (Menendez Alarcon,2014, p 13)؛ بنابراین، فرانسه درصدد تولید توازن بین واقعیتها و آرمانها در سطوح سیاست خارجی ملی و اتحادیه اروپا، ناتو، سازمان ملل، سیاست هستهای، ژئوپلیتیک جهانی و ارتقای حقوق بشر جهانی است؛ اما جهان یالتای عصر جنگ سرد هرگز با درک همسازانه پاریس همراه نشده و تلاش برای تفوق بر نظم یالتایی بهعنوان اصل راهبر فرانسه جهت بازتکوین نظم امنیتی و موقعیت بینالمللی بوده است.
The Europeanization of France's Foreign Policy towards the Middle East Conflict- from Leadership to EU- Accommodation.