Abstract:
ترجمه قرآن کریم به عنوان کتاب هدایت انسانها وعالیترین کلام فصیح و بلیغ موجود
همواره مورد توجه بوده است. این نمونه اعلی برای انتقال معانی از شیوههای مختلفی بهره
جسته که یکی از آنها به کارگیری «ان» مخففه در برخی آیات است که دارای معنای تاکید
میباشد؛ از آنجا که ترجمه دقیق یات قرآن مهمترین راه دریافت صحیح مراد الهی است»
ترجمه درست «ان» مخففه نیزبه عنوان بخش کوچکی از این پهنه بیکران معناء اهمیت
مییابد. این پژوهش که به صورت توصیفی و به روش کتابخانهای گردآوری شده است.»
در صدد است با آسیبشناسی ترجمه «ان» مخففه در ترجمههای معروف قرآن کریم؛ گامی
هر چند کوچک در جهت حصول ترجمه مطلوب از این کتاب عظیمالشان بردارد. در
آیات و ترجمههای مورد نظر تنها در ۳۸ درصد موارد» ترجمه دقیق از «ان» مخففه صورت
پذیرفته است که جای بسی تامل دارد. به نظر میرسد جهت حصول ترجمه دقیق» نیاز است
مترجمان محترم، با مراجعه به کتب نحوی و تفسیری» به معنای تاکیدی «ان» مخففه عنایت
فرمایند. در نهایت نمودارهای ارزشیابی ترجمهها ارائه شده است.
Machine summary:
بنابر نظر برخی نحویون، «إن» مخفّفه دارای خصوصیات اصل خود میباشد: نخست آنکه فایده آن تأکید و تقویت کلام است؛ (سامرایی، 1420ق، 1، 348؛ حسینی شیرازی، 1428ق، 198) دیگر اینکه به لحاظ اعراب و لفظ، اگر بر جمله اسمیه داخل گردد، جایز است بر معنا، عمل و دیگر خصوصیات ماقبل تخفیف باقی بماند یا با حفظ معنا، ملغی از عمل شود؛ مانند قوله تعالی:« وَ إِن كلٌُّ لَّمَّا جَمِیعٌ لَّدَینَا محُْضَرُون»(یس،32).
با توجه به تحلیل فوق درآیه شریفه مورد بحث، «إن»، مخفّفه از مثقّله، مفید تأکید و لام، فارقه میباشد که آن هم معنای تأکید دارد؛ پس ترجمه صحیح اینگونه است: و بیگمان شما پیش از این هر آینه از گمراهان بودید.
تحلیل تفسیری در تفسیرالمیزان ذیل آیه شریفه مکتوب است :«جمله «إِنْ هذانِ لَساحِرانِ» در قرائت معروف به كسر همزه و سكون نون، مخفّف از«إنّ » مشبهه به فعل قرائت شده و كلمه مذكور به خاطر همین كه مخفّف شده از عمل ملغى گشته و نصب به اسم و رفع به خبر نداده است» (طباطبایی، 1417ق، 14، 177) و برخی دیگر از مفسران بنام معتقدند: در«إِنْ هذانِ لَساحِرانِ» به قرائت حفص از عاصم به تخفیف دو نون، «إِن»، مخفّفه از مثقّله و لام فارقه میباشد (طبری، 1412ق، 16، 136؛ طوسی، 1409ق، 7، 183؛ زمخشری، 1407ق، 3، 72؛ طبرسی ،1377ش، 2، 426؛ فخرالدین رازی، 1420ق، 22، 66؛ کاشانی ، 1336ش، 5، 479) و...