Abstract:
با ورود جامعهی ایران به دوران جدید و درهم آمیختن و چالش همزمان سنت شیعی ـ ایرانی جاری در جامعه با فرهنگ و اندیشههای مدرن، برخی مسائل به محوری برای مواجهه و صفآرایی نیروهای اجتماعی بدل شد که تغییر جایگاه اجتماعی زنان یکی از این موضوعات است. در مقالهی پیش رو، مواجههی نهاد روحانیت شیعی با مسائل زنان در دورهی حکومت پهلوی دوم با روش بررسی توصیفی بر اساس منابع اسنادی و کتابخانهای مورد بررسی قرار گرفته است. این مقاله میکوشد پاسخی به این سوال فراهم آورد که در مواجههی روحانیت با تغییر جایگاه اجتماعی زنان در عصر پهلوی دوم، اهم حوزههای تنش، قلمرو، نحوهی بروز، سطح و دامنهی تنش به چه ترتیب بوده و چه پیامدهایی در روابط سیاسی روحانیت و حکومت پهلوی در پی داشت؟ بررسی این مقاله نشان میدهد که در برههی زمانی 1340-1326 با عنایت به مجموعه ویژگیهای درونی روحانیت و مناسبات قدرت، نوعی آرامش نسبی در روابط روحانیت، جامعه و حکومت بر سر مسائل زنان حاکم است. اما در برههی 1340 تا پیروزی انقلاب، شاهد سربرآوردن تنشهای متعدد در این رابطه هستیم که اغلب با اعمال اقتدار بالا به پایین توسط حکومت، منجر به حاشیه راندن خواست روحانیت میشود. حداقل در سه مسئله پردامنه (حق رای زنان، کنترل بدن و پوشش زنان، قانون حمایت از خانواده)، حکومت با تحمیل سیاستگذاری فرهنگی و اجتماعی خود، روحانیت را به حاشیه میراند که همین امر از عوامل محرک روحانیت برای مشروعیتزدایی علیه حکومت پهلوی و تحریک و بسیج سیاسی برای مقابله و فروپاشی این حکومت بوده است.
During the entrance of Iranian society to modern era and the conjunction and challenge of Shiite-Iranian tradition in society with modern culture and thought, some issues changed to the axis of encounter and conflict of social forces, in which, women`s issues is one of these issues. In the proceeding paper, the encounter between Rohaniat institution and social position change of women in Second Pahlavi Duration has been studied. Between these three and a half decay, different affairs have been a subject for Rohaniat to take a stance. These affairs specially includes: Women's rights issues, political participation of women, taking political responsibility by women, the presence of women inside social fields like employment and education, the relations between man and woman in family, controlling the body and Hijab of women and so on. Our study shows that in the duration between 1947-1961 because of the internal organization of Rohaniat institution and the dominant political structure, relative compromise and settlement in the relation of Rohaniat institution - state - society about women`s social position is predominant. However, in the duration between 1961-1379 we notice different types of conflicts between Rohaniat institution and Pahlavi state, which led to the dominance of state and exclusion of Rohaniat from the process of social rule regulation.
Machine summary:
در مقالۀ پیش رو با اســتفاده از روش بررســی توصیفی و براساس منابع اسنادی و کتابخانه ای مواجهۀ نهاد روحانیت شیعی با مسائل زنان در دورة حکومت پهلوی دوم واکاوی تاریخی و سعی میشود به این سؤال پاسخ داده شود که در مواجهۀ روحانیت با تغییر جایگاه اجتماعی زنان ، مهم ترین حوزه های تنش و قلمرو، نحوة بروز، سطح و دامنۀ این تنش ها به چه ترتیب بود و چه پیامدهایی بر روابط سیاسی روحانیت و حکومت پهلوی داشــت ؟ در این ســه و نیم دهه ، در امور مختلف نظیر مسائل حقوقی زنان ، مشارکت سیاسی و تصدی مسئولیت های سیاسی توسط زنان ، حضور زنان در میادین اجتماعی، مناسبات زن و مرد در خانواده ، اشتغال و تحصیل ، کنترل بدن و پوشش و...
اما با توجه به جزئیاتی که در خاطرة آیت الله صافی نقل شــده ، تنها طرح این شایعه که شاه قصد دارد برای تصویب ولایتعهدی اشــرف پهلوی مجلس مؤسسان دایر کند، کافی بوده است که در مدارج مختلف روحانیت ، از مرجعیت عالی تا مدرســان طراز اول و طلاب جوان ، تحرکی همه جانبه برای مقاله با تصدی جایگاه سیاســی ولایتعهدی زنان صورت گیرد تا از این اقدام پیشــگیری شود.
هرچند لحن این روایت به گونه ای است که خواننده تصور می کند پس از عتاب و برخورد تند آیت الله بروجردی ، نخست وزیر و دولت از راه اندازی نهاد مذکور منصرف شده اند، شواهد تاریخی نشان می دهد تشکیلات دولتی زنان در دهۀ ١٣٣٠ توسعۀ زیادی یافت و از کانون بانوان که در دورة رضاشاه تأسیس شده بود، نخست به «سازمان همکاری جمعیت های زنان » (دارای مجوز از وزارت کار در سال ١٣٣٥)، سپس به «شورای عالی جمعیت های زنان » (اسفند ١٣٣٧) و در نهایت به «سازمان زنان » (ابتدای دهۀ ١٣٤٠) توسعه و تغییر نام یافت و اعتراض و نارضایتی مدارج عالی روحانیت نیز در این بین تأثیری نداشت .