Abstract:
این مقاله با هدف «آگاهی از شیوههای خودابرازگری دانشجویان در اینستاگرام» نگاشته شده است. به همین منظور با استفاده از روش تحلیل محتوای کمّی و کیفی، پروفایل 100 دانشجو (از هر دانشگاه 50 پروفایل) به شیوه هدفمند تجزیه و تحلیل شده است. براساس یافتهها، دانشجویان به شیوههای متفاوتی به خودابرازگری در فضای اینستاگرام پرداختهاند. بخشی از این موارد، با استفاده از متن (کپشن) و بخشی دیگر در قالب فیلم و عکس ارائه شده است. تحلیل کمّی و شمارش دادههای برگرفته از پروفایل دانشجویان نشان میدهد که عکس و فیلم نسبت به کپشن، از فراوانی بیشتری در خود ـ ابرازگری مورد استفاده بوده و در تحلیل کیفی محتوای پروفایلها نیز اشتراکاتی در میان خود ـ ابرازگری مشهود است. با این حال تفاوتهایی اساسی میان شیوههای آن مشاهده شد؛ از مجموع تحلیل محتوای مطالب (پستهای) دانشجویان میتوان گفت، مطالب نوشتاری معمولا برای «همنوایی با موضوعات روز» و «طنز و شوخی» استفاده شده و پستها و استوریهای ویدئویی بیشتر متعلق به وضعیت آنی یا لحظهای افراد و پست تصویری نیز بیشتر بیانگر ابراز خود بوده است. تحلیل دادههای حاصل از پروفایل دانشجویان این دو دانشگاه نشانگر آن است که در میان دانشجویان دانشگاه شیراز، بیشتر هویت فردی بازنمایی شده است و ابراز خود بیشتر در بین دانشجویان دانشگاه اصفهان ماهیت تکسویه دارد؛ همچنین دانشجویان دانشگاه شیراز، بیشتر به بیان هویت نیمه اجتماعی یا خصوصی خود در فضای اینستاگرام روی آوردهاند، در حالی که دانشجویان دانشگاه اصفهان از این فضا برای بیان و توسعه هویت اجتماعی خود در معنای واقعی آن، بهره گرفتهاند.
This article is written with the aim of Understanding the self-expression methods of students on Instagram. For this purpose, quantitative and qualitative content analysis, on the profiles of 100 students (50 profiles from each university) have been used to analyze in a purposeful manner. According to the findings, students have expressed themselves in different ways on Instagram. Some of these items are presented using text (captions) and others in the form of videos and photos. Quantitative analysis and counting of data taken from students’ profiles show that photos and videos are used more frequently in self-expression than captions, and in qualitative analysis of the content of profiles, there are similarities between self-expression. However, there were fundamental differences between its methods; From the total content analysis of students’ content (posts) , it can be said that written content is usually used for “compliance with current affairs” and “humor and jokes”, and video posts and stories mostly belong to the current or momentary situation of people and video posts. It has also been more expressive. The analysis of the data obtained from the profiles of the students of these two universities shows that among the students of Shiraz University, more individual identity and self-expression is more one-sided among the students of the University of Isfahan; Also, Shiraz University students have mostly expressed their semi-social or private identity in Instagram, while Isfahan University students have used this space to express and develop their social identity in it’s true sense.
Machine summary:
با اين حال تفاوت هايي اساسي ميان شيوه هاي آن مشاهده شد؛ از مجموع تحليل محتواي مطالب (پست هاي) دانشجويان مي توان گفت ، مطالب نوشتاري معمولا براي «همنوايي با موضوعات روز» و «طنز و شوخ» استفاده شده و پست ها و استوري هاي ويدئويي بيشتر متعلق به وضعيت آني يا لحظه اي افراد و پست تصويري نيز بيشتر بيانگر ابراز خود بوده است .
از بررسي و مشاهدات مشارکتي اوليه در مورد انتشار عکس ها و مطالب و فيلم هاي مربوط به زندگي شخصي افراد اين پرسش شکل مي گيرد که اين شکل جديد از بازنمايي و خودابرازگري ، چگونه جاي خود را ميان کاربران رسانه هاي اجتماعي (در اينجا اينستاگرام ) باز کرده اس؟ از اين رو مي توان اين فرضيه را مطرح کرد که به تدريج خود ابرازگري در اين رسانه اجتماعي مي تواند به ارزشي تبديل شود که زمينه بروز هويت فردي يا جمعي را تشکيل مي دهد.
تحليل محقق بر محتواي متون ، عکس ها و فيلم هايي که به عنوان نمونه ، از ميان پروفايل دانشجويان انتخاب شده نيز نشان مي دهد که اين داده ها، علاوه بر شيوه خود ابرازگري به مسائل ديگري نيز اختصاص داشته اند.
تحليل داده هاي شخصي پروفايل هاي دانشجويان (به تصویر صفحه رجوع شود)اين يافته ها نيز نشان مي دهند از ميان متوني که در پيوند با مسائل شخصي دانشجويان نوشته شده ، ٥٠ درصد مربوط به خودابرازگري آنها و حدود ٥٠ درصد ديگر، متعلق به مطالبي بوده که ايشان در رابطه با اقوام ، دوستان يا آشنايان خود نوشته اند.