از تراروایت تا بیش‌روایت؛ بررسی روایت‌های دوم‌درجه Journal Article

Abstract:

نوشتار حاضر به موضوعی پرداخته است که با وجود عنوان تازه‌اش، یعنی «تراروایت و یا بیش‌روایت» همواره به شکل‌های گوناگون مورد بحث بوده است. روابط میان‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ روایت‌ها و چگونگی بهره بردن از روایت‌های گذشته در خلق روایت‌های تازه، چه به‌صورت مبادلات درون‌نشانه‌ای و چه به‌صورت مبادلات بینانشانه‌ای، از موضوعات مهم در ادبیات و هنر تلقی‌‌‌‌ می‌گردد؛ هم در مبادلات درون‌نشانه‌‌‌‌‌‌‌ای مانند سینما-سینما و هم در مبادلات بینانشانه‌‌‌‌‌‌‌ای مانند ادبیات-موسیقی. مقاله پیشِ رو کوشیده است تا موضوع نسبت میان‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ روایت‌ها را با رویکرد ترامتنی مطالعه نماید؛ رویکردی که نگرش، روش، ملزومات و شرایط خاص خود را دارد. چنانچه ملاحظه‌‌‌‌ می‌شود برای مطالعه و تحلیل مورد نیاز، این مقاله از رویکردهای روایت‌شناسی و ترامتنیت به عنوان دو رویکرد اصلی بهره برده است.

The present text pays attention to a topic which, despite its fresh title, namely, ‘trans-narrative’or ‘’hyper-narrative’ has always been discussed in a variety of forms. The relationship between narratives and how to make use of previous narratives in creating new ones – be it intra-sign or inter-sign exchanges – has always been important in literature and arts; both in intra-exchanges such as cinema-cinema, and in inter-exchanges such as literature-music. The present paper attempts to study the relationship between narratives with a tans-narrative approach; an approach with its own view, method, requirements and conditions. As will be seen, the paper has made use of narratology and trans-textuality as the two main approaches.