Abstract:
یکی از علومی که تأثیر عمیقی بر باستانشناسی، تاریخ، انسانشناسی و مردمشناسی، دارد و «نسبشناسی» را با فرصتها، زمینهها یا چالشهای جدی مواجه میسازد، »ژنتیک» است. دانش ژنتیک و کشف DNA آغاز تحولی بزرگ در زمینههای علوم زیستی و علوم مرتبط است. مقاله رویکردها و فرصتهای پیشروی نسبشناسی در مواجهه با ژنتیک را مورد ارزیابی قرار میدهد، با طرح این مسأله که ژنتیک چه میزان میتواند در تحقیقات نسبشناسی راهگشا و سودمند باشد. استفاده از روشهای تجربی آزمایشگاهی تعیین هویت مانند DNA کروموزوم y و میتوکندری در تعیین اصل و نسب با شیوههای نوین در شناخت هویتهای مبتنی بر نیاشناسی با تکمیل و تصحیح دادهها برای فهم بهتر تاریخ ما را یاری رساند و یا جابجاییهای جوامع را دقیقتر نشان دهد. دستاورد تحقیق حاکی از آن است در آینده ژنتیک میتواند در این زمینه بکار آید و مناسبات نوینی در فهم دقیق تاریخ با اتکا به دانش نسبشناسایی درتمدن اسلامی شکل میگیرد. کلید واژهها: ژنتیک، نسبشناسی، کروموزومY، دی. ان. ای(DNA)، باستانشناسی
One of the sciences that has a profound impact on archeology, history, anthropology, and anthropology, and which presents 'anthropology' with serious opportunities, contexts, or challenges, is 'genetics'. Genetic science and DNA discovery are the beginning of a major breakthrough in the fields of life sciences and related sciences. The paper evaluates the approaches and opportunities for advancing genetics in the face of genetics, with the question of how genetics can be useful and helpful in relativistic research. Using empirical in vitro methods such as DNA on the chromosome y and mitochondria to determine ancestry with new ways of identifying anthropologically-based identities by complementing and refining data to better understand our history or to help better identify communities. Research has shown that genetics can be used in the future, and new relationships will emerge in accurate understanding of history based on relational knowledge. Key words: Genetics, Religion, Y chromosome, Di. Ann. DNA (Archeology), Archeology
Machine summary:
آيا استفاده از روش هاي تجربي آزمايشـگاهي تعيـين هويـت ماننـد دي ان اي کروموزوم y و ميتوکندري ٥ دي ان اي در تعيين اصل و نسب با شيوه هاي نـوين در شناخت هويت هاي مبتني بر نياشناسي با تکميل و تصحيح داده ها براي فهم بهتر تـاريخ مـي تواند ما را ياري رساند؟ و يا جابجايي هاي جوامع را دقيق تر نشان دهد؟ دستاورد تحقيق حاکي از آن است در آينده ژنتيک ميتواند در اين زمينه به کار آيد و مناسبات نـويني در فهـم دقيـق تاريخ با اتکا به دانش نسب شناسايي شکل ميگيرد.
از ميتوکندريهاي چند ريختي (پلي مورفسيم ) به صورت گسترده اي براي تشخيص گونه ها، هويت افراد تست هاي مادري استفاده مي شود؛ چرا که ميتوکندري داراي خصوصيات منحصر به فردي است و همان طور که قبلا نيز گفته شده داراي وراثت مادري است (لساني، ١٣٩١: ١٦) براي استفاده از ژنوم ميتوکندري در تعيين هويت ، لازم است هاپلوتايپ ها و فراواني آن ها، در اقوام مختلف تشکيل دهندة جمعيت مطالعه شوند.
حوا بين ٢٠٠-١٩٠ هزار سال پيش زندگي ميکرده است ، اين واژه به نزديک ترين نياي مشترک همۀ انسان هاي امروزي روي زمين اشاره دارد.
فقط يک داده ژنتيکي است که ميتواند با تحليل کروموزوم Y، دودمان پدري را مشخص کند و يا با تحليل ميتوکندري به ما بگويد که شجره انسان امروزي از لحاظ مادري به کجا ميرسد و يا افراد تدفين شده در يک قبرستان با هم چه نسبتي دارند و همچنين اطلاعاتي از بيماريهاي باستاني را در اختيار ما قرار دهد.