Abstract:
یکی از مهمترین فاکتورها که دولتها و سیاستگذاران اقتصادی با اتکا به آن دست به اعمال سیاست مالی میزنند، ضریب فزاینده سیاست مالی است. این ضریب که میزان اثربخشی سیاست مالی در تحریک تولید و تثبیت اقتصادی را نشان میدهد همواره جزء مباحث پرمناقشه بین اقتصاددانان و پژوهشگران بوده است، زیرا هیچ توافق نظری در مورد اندازه این ضریب وجود ندارد، لذا پژوهشگران متعددی سعی در برآورد تجربی ضریب فزاینده سیاست مالی پرداختهاند، این تلاش که بعد از بحران جهانی 2008-2007 به علت نقش بهسزای این ابزار سیاستی در کاهش بحرانها دوچندان شده است، موضوع و هدف اصلی مطالعه حاضر است؛ لذا این مقاله در همین راستا با استفاده از دادههای فصلی اقتصاد ایران طی دوره زمانی1369: 1-1396: 4، با بهکارگیری مدل غیرخطی خودرگرسیون برداری آستانهای به برآورد ضریب فزاینده آنی وتجمعی (10 و 20 فصل) سیاست مالی پرداخته است. نتایج حاصل از آزمون ریشه واحد غیرخطی و آزمون همانباشتگی غیرخطی نشان داد که درجه انباشتگی بعضی از متغیرهای مورد استفاده در تحقیق غیرخطی است، همچنین رابطه همانباشتگی بین متغیرهای مورد استفاده از یک رابطه غیرخطی تبعیت میکند، همچنین تخمین مدل خودرگرسیون برداری آستانهای و برآورد توابع واکنش ضربه غیرخطی شبیهسازی و بوتاستراپ شده نشان داد که ضریب فزاینده مخارج عمرانی و جاری دولت در دوره رکود بزرگتر از دوره رونق است این موضوع برای مالیات برعکس میباشد، همچنین بزرگترین ضریب فزاینده در بین سه ابزار سیاست مالی مربوط به مخارج جاری دولت است.
Fiscal multiplier is one of the most important factors which governments and economic policymakers rely on to conduct fiscal policy. This multiplier, which shows the effectiveness of fiscal policy in stimulating domestic production and economic stabilization, has always been a contentious issue among economists and researchers, because there is no theoretical agreement on the size of this coefficient. Therefore, several researchers have tried to empirically estimate the Fiscal multiplier. This effort, which has doubled after the global crisis of 2007-2008 due to the significant role of this policy tool in reducing crises, is the main purpose of this study. This paper estimates the instantaneous and cumulative Fiscal multiplier using quarterly data of Iran economy during 1990 to 2017, using a non-linear threshold auto-regressive model. The results of TAR test and TVECM test showed that the integration of some variables used in the research is nonlinear. Similarly, the Co-integration relationship between the variables is nonlinear. Also estimation of TVAR model and simulated nonlinear impact response functions showed that the multiplier of government expenditures during the recession is greater than the boom period. This is opposite for tax. Also the largest multiplier among the three fiscal policy instruments related to current government expenditures.