Abstract:
صدمه به عصب محیطی در بیماران مبتلا به تروما شایع است و 5/4% از آسیبهای وارده به بافت نرم با نقص اعصاب محیطی همراه میباشد. آسیب اعصاب محیطی منجر به کاهش عملکرد و تغییر شکل دائمی عصب میگردد. امروزه با پیشرفتهای فراوانی که در زمینه مهندسی بافت عصبی حاصل شده است، لزوم بهکارگیری روشهای نوین برای ساخت و بهکارگیری موادی با ساختارهای ترکیبی میتواند گـامی مهـم در راسـتای تـرمیم ضایعات سیستم عصبی به شمار آید. داربستهای مورداستفاده در مهندسی بافت علاوه بر عملکرد مناسب باید زیست سازگار، زیستتخریبپذیر و متخلخل نیز باشند. داربستها خود به دو دسته طبیعی و مصنوعی تقسیمبندی میشوند. امروزه از نانوکامپوزیتها جهت بهبود بیماریهای عصبی روشی نوین در علم پزشکی میباشد. ازجمله این نانو کامپوزیتها میتوان به نانولوله کربنها، نانو کامپوزیت ترکیبی کیتوسان و پلی وینیل الکل، نانو ژلاتین/ شیشه زیستی، نانوالیاف کتیرا و نانوفیبر پلی هیدروکسی بوتیرات- والرات اشاره نمود. هدف از این مطالعه بررسی اجمالی از این نانوکامپوزیتها و خواص آنها میباشد.
Damage to the peripheral nerves is common in patients with trauma and 4.5% of the injuries to soft tissues are
associated with peripheral neurological defects. Peripheral neuropathy leads to reduced function and permanent
deformation of the nerve. Nowdays, with the many advances made in the field of neural tissue engineering, the
necessity of using novel methods for the fabrication and use of materials with composite structures can be
considered as an important step in the recovery of nervous system lesions. In addition to proper performance,
scaffolds used in tissue engineering should be biocompatible, biodegradable and porous. Scaffolding is divided
into two natural and artificial categories. Nowadays nanocomposites are a new method in the field of
neurosurgical medicine. Nanocomposites include nano-composites of chitosan and polyvinyl alcohol, nanogelatin
/ bio-glass, coin nanofibers and polyhydroxybutyrate-valerate nano-fibers. The purpose of this study is to
review these nanocomposites and their properties.
Machine summary:
از این رو جایگزینی سلولهای از دست رفته با استفاده از سلولهای بنیادی یکی از روشهای جدید به منظور درمان ضایعات سیستم عصبی مرکزی است (درویشی و همکاران، 2015؛ وب و همکاران 6 ، 2010).
در سالهای اخیر بررسیهای انجام شده در زمینه ی سلول درمانی نشان داد که یکی از مشکلات این روش، عدم حضور بستری مناسب برای رشد سلولهای پیوندی است.
با توجه به ابعاد نانومقیاس نانولوله ها، علاقه زیادی به استفاده از آنها در مهندسی بافت و بهبود خواص در این زمینه ایجاد شده است.
در پزشکی ترمیمی، ساختار و خواص مکانیکی نانولوله ها، آنها را برای استفاده به عنوان کامپوزیت در مهندسی بافت مناسب ميسازد.
Beattie and Bresnahan Huber and Schwab Fawcett and Asher Webb et al.
این زمینه در حال ظهور به دنبال ترکیب مواد و اصول مهندسی برای بهبود خواص زیستی بافت است.
اخیراً توجه دانشمندان به این قابلیت نانولوله ها جلب شده است که همانند داربستهای طبیعی بافتی محتوی کلاژن، میتوانند به عنوان داربست برای رشد سلولهای روی آن ها مورداستفاده قرار بگیرند.
Chen and Thouas Lamberti et al.
Sotiropoulou and Chaniotakis Jie et al.
Jianli and Xigeng Kumar et al.
Khora and Young Lee et al.
زمانی که اعصاب محیطی قطع Cooperman and Michaeli Kroschwitz Bunting Albert Millesi Yin et al.
Treatment of spinal cord injury using transplantation of motoneurons derived from adipose stem cells following histone deacetylases inhibitors therapy in acute phase.
, “Using singlewalled carbon nanotubes nonwoven films as scaffolds to enhance long-term cell proliferation in vitro”, Journal of Biomedical Materials Research, Vol. 2, No. 79, pp.