Abstract:
هرچند عارفان مسلمان در تجربههای معنوی خود و مواجهه با امر مقدّس از اصطلاحات موجود در قرآن و احادیث علوم اسلامی استفاده میکردند، ولی در مواردی ناگزیر بودند واژگان موجود در زبان عموم را به کار ببرند و معانی خاصی به آنها ببخشند. عارفان، با وجود مخالفت متشرعان، بهویژه از اصطلاحات متعدد مربوط به عشق و باده استفادۀ بسیار بردند. بهتدریج صدها اصطلاح میانشان شکل گرفت که خود نیاز به تبیین داشت. در کتابهای عرفانی بخشی از کتاب به شرح اصطلاحات اختصاص یافته است. بهعلاوه، رسالههای مستقلی وجود دارد که به شرح این اصطلاحات پرداختهاند. در مقالۀ حاضر یکی از این رسالهها از نویسندهای ناشناس با عنوان «شرح مصطلحات صوفیه» را بر اساس نسخهای کهن تصحیح کردهایم. شباهتهای بسیاری میان این رساله و رسالۀ رشف الالحاظ فی کشف الالفاظ منسوب به الفتی تبریزی وجود دارد. البته تفاوتهای زیاد میان این دو رساله نشان میدهد با دو رسالۀ مستقل مواجه هستیم. با توجه به اینکه از این رساله فقط یک نسدۀ خطی باقی مانده است، ما برای تصحیح از روش تصحیح قیاسی استفاده کردیم و در
موارد مبهم از دیگر رسالههای مربوط به اصطلاحات صوفیه کمک گرفتیم.
هرچند عارفان مسلمان در تجربههای معنوی خود و مواجهه با امر مقدس از اصطلاحات موجود در قران و احادیث علوم اسلامی استفاده میکردند، ولی در مواردی ناگزیر بودند واژگان موجود در زبان عموم را به کار ببرند و معانی خاصی به انها ببخشند. عارفان، با وجود مخالفت متشرعان، بهویژه از اصطلاحات متعدد مربوط به عشق و باده استفاده بسیار بردند. بهتدریج صدها اصطلاح میانشان شکل گرفت که خود نیاز به تبیین داشت. در کتابهای عرفانی بخشی از کتاب به شرح اصطلاحات اختصاص یافته است. بهعلاوه، رسالههای مستقلی وجود دارد که به شرح این اصطلاحات پرداختهاند. در مقاله حاضر یکی از این رسالهها از نویسندهای ناشناس با عنوان «شرح مصطلحات صوفیه» را بر اساس نسخهای کهن تصحیح کردهایم. شباهتهای بسیاری میان این رساله و رساله رشف الالحاظ فی کشف الالفاظ منسوب به الفتی تبریزی وجود دارد. البته تفاوتهای زیاد میان این دو رساله نشان میدهد با دو رساله مستقل مواجه هستیم.