Abstract:
از دیدگاه ارسطو شخصیت آرمانی تراژدی باید از نظر اخلاقی خوب باشد؛ یعنی
باید طی کنش انتخابگرانة آگاهانهء قاعدة حدوسط اخلاقی را رعایت کرده باشد.
این پژوهش» بمنظور تشریح آتوس» به طرح این پرسش پرداخته است که در پیوند
میان کنش و شخصیت از نظر ارسطوء انتخاب آگاهانة اخلاقی» خیرهای بیرونی و
شباهت میان شخصیت و مخاطب چه جایگاهی دارد و بازتاب تاریخی آاین پیوند.
بر چه مبنایی قابل بررسی است؟ هدف مقاله آنست که با تکیه بر نسبت میان
کنش و شخصیت اخلاقی در فن شعر و بخشهای مرتبط رسالههای دیگر ارسطوء
نسبت میان نظریة تراژدی و فلسفة اخلاق وی را بررسی نماید و بازتاب تاریخی
این پیوند را بیابد. این پژوهش نشان میدهد که کنش و شخصیت تراژدی در
پیوند با یکدیگر» محاکاتی از ذات و ماهیت اخلاقی جهان ارائه میدهند. بازتاب
تاریخی دیدگاه اخلاقی ارسطو دربارة تراژدی در نظریههای مربوط به اصالت
اخلاق و نسبت هنر و اخلاق قابل تحقیق است. این پژوهش» کیفی است و با
روش توصیفی - تحلیلی دادههای کتابخانهیی خود را بررسی کرده است.
this article examines the connection between action and moral character in aristotle's poetics. from aristotle's point of view, the ideal character of tragedy must be ethically good, that is, virtuous, and in order to be on the path to happiness in his selective and rathional action, he must follow the ethical middle ground that aristotle defines in nicomachean ethics. this study raises the question of what place in the connection between action and character, according to aristotle, belongs to rational and ethical choice, external goods and the similarity between character and audience? the aim of this study is to explore and reveal the relationship between aristotle’s theory of tragedy and his ethics from this perspective by relying on the relationship between action and moral character in poetics with related sections of other his treatises. because in poetics the subject of this article has not been expanded and its relation with other parts of aristotle's ethics is implicit and ambiguous in poetics, the importance and necessity of this research in it which will help to expand and clarify the most important parts of poetics. the result of this research shows that the action and the character of tragedy in connection with each other provide a simulation of the moral model that governs the world, or in other words, imitations of the moral nature of the world. this research is qualitative and has examined its library data by descriptive-analytical method.
Machine summary:
این پژوهش، بمنظور تشریح اتوس، به طرح این پرسش پرداخته است که در پیوند میان کنش و شخصیت از نظر ارسطو، انتخاب آگاهانة اخلاقی، خیرهای بیرونی و شباهت میان شخصیت و مخاطب چه جایگاهی دارد و بازتاب تاریخی این پیوند، بر چه مبنایی قابل بررسی است؟ هدف مقاله آنست که با تکیه بر نسبت میان کنش و شخصیت اخلاقی در فن شعر و بخشهای مرتبط رسالههای دیگر ارسطو، نسبت میان نظریة تراژدی و فلسفة اخلاق وی را بررسي نمايد و بازتاب تاریخی این پیوند را بیابد.
بنابرین مقالة حاضر در صدد است با تشریح مفهوم اتوس در فن شعر ارسطو، پیوند میان شخصیت و کنش را در نسبت میان نظریة تراژدی و فلسفة اخلاق او شرح دهد.
این نوشتار مشتمل بر پرسشهای ذيل است: الف) در پیوند میان کنش و شخصیت از نظر ارسطو، انتخاب آگاهانة اخلاقی چه جایگاهی دارد؟ ب) ویژگیهای شباهت و منزلت، از ديدگاه ارسطو، در پیوند میان کنش و شخصیت چه نقشی ایفا میکنند؟ ج) با بررسی نظریههای معاصر در مورد نسبت هنر و اخلاق، چگونه میتوان بازتاب تاریخی دیدگاه ارسطو را دربارة نسبت کنش و شخصیت اخلاقی در فن شعر تحليل کرد؟ پیشینة پژوهش ديويد راس معتقد است تراژدی از سه چیز تقلید میکند: شخصیتها، عواطف و کنشها.
اما با تأسی به آثار دیگر ارسطو و از آنجا که شعر محاکات کنشها و زندگی است، پیوند میان کنش و شخصیت در نسبت نظریة تراژدی و فلسفة اخلاق ارسطو، ملاحظاتی بهمراه دارد که بیش از همه میتوان این ملاحظات را در سه ویژگی شخصیت مشاهده نمود که ارسطو در فصل پانزدهم فن شعر از آنها یاد کرده است 9 .