Abstract:
در این مقاله ابتدا به تعریف عطف، جمله خبریه و جمله انشائیه و بیان اقسام عطف و سپس به بررسی اقوال علمای
نحوی دربار هی جواز و عدم جواز عطف جمله خبریه بر انشائیه و بالعکس میپردازیم. از آن جایی که نحویین به چهار دسته
قائلین به جواز، قائلین به عدم جواز و علمایی که تنها به نقل قول در این مبحث پرداخته اند و قائلین به تفصیل، تقسیم
م یشوند به ذکر این دسته بندی و بررسی مختصر آن میپردازیم و در آخر اثبات م ینمائیم که این عطف اشکال لفظی
نداشته ولی از لحاظ معنا گاهی خالی از اشکال وگاهی دچار اشکال م یگردد. و عطف در جایی که اشکال معنوی وجود ندارد
جایز بوده و ذوق ادبی نیز دارد
In this article at first we investigate the definition of conjunction,
declarative sentence and composition sentence and explaining types
of conjunction and then surveying sayings of syntax scholars about
permit and lack of permit of conjunction of declarative sentence to
composition sentence and vice versa. Since the syntax is divided
into four categories of tellers to permit, tellers to lack of permit and
scholars who lonely investigated to quotation in this topic and tellers
to detail, we investigate to note this classification and a brief
survey and at last we prove that this conjunction has no verbal
problems, but in terms of meaning is out of problems and sometimes
it faces with problems and where there is not spiritual problems,
conjunction is a reward and also it has literary zeal.
Machine summary:
از آن جايي که نحويين به چهار دسته قائلين به جواز، قائلين به عدم جواز و علمايي که تنها به نقل قول در اين مبحث پرداخته اند و قائلين به تفصيل ، تقسيم مي شوند به ذکر اين دسته بندي و بررسي مختصر آن مي پردازيم و در آخر اثبات مي نمائيم که اين عطف اشکال لفظي نداشته ولي از لحاظ معنا گاهي خالي از اشکال وگاهي دچار اشکال مي گردد.
با بررسي نظر اهل بلاغت ، روشن مي شود که اين قول هم خالي از اشکال نيست ، چرا که بلاغيون اين عطف را در جايي که آن دو جمله ؛ يعني جمله ي خبريه و انشائيه ، محلي از اعراب ندارد را منع کرده اند و گرنه در جملاتي که محلي از اعراب دارند، به دو دليل عطف جمله خبريه را به انشائيه و بالعکس جايز بوده و ذوق بلاغي نيز دارد: ١ - دليل اول : جملاتي که محلي از اعراب دارند، در جايگاه مفردات (مفرد در مقابل جمله ) قرار مي گيرند که در اين صورت ، ديگر بحث نسبت ، مطرح نمي شود.
البته بايد توجه داشت که اين دليل دوم ، از لحاظ لفظي مي باشد وگاهي اوقات ، در عطف جمله خبريه بر انشائيه و بالعکس از جهت معنا دچار مشکل مي شود و با اين گونه عطف کردن ، کلام ، دچار فساد معنا مي شود.
بنابر قول همين علما (يعني علماي اهل بلاغت )، مي توان وجه جواز آن را اين گونه بيان کرد: اگر عاطف بين اين دو جمله ، خاصيتي غير از عطف داشته باشد، اين عطف جايز مي گردد.