Abstract:
مدیریت بحران فرایند برنامه ریزی و اقدامات مقامات و دستگاههای اجرایی دولتی، شهرداریها و... است که با مشاهده، تجزیه وتحلیل بحرانها، به صورت یکپارچه، جامع و هماهنگ با استفاده از ابزارهای موجود تلاش میکند از بحرانها پیشگیری نماید امروزه، برنامهریزی و مدیریت بحران شهری جایگاه ویژهای در حوزه مسائل شهری پیدا کرده است. وقوع بحرانهای انسانی متعدد در شهرها و کلانشهرهای دنیا و نیاز به برنامه ریزی و مدیریت این گونه بحرانها سبب شده است تامدیران و برنامه ریزان شهری نیاز به تحقیق و پژوهش بیشتر در این زمینه را به خوبی احساس کنند. گاهی نیز وقوع برخی بحرانهای انسانی مانند: شورشها و آشوبهای شهری در شهرها و کلان شهرها و حوادث ثانویه ناشی از آنها در برههای، باعث نبود امنیت در شهرها شده است و مدیریت آنها راهکارهایی اساسی را طلب میکند. از طرفی استقرار بسیاری از سکونتگاههای انسانی بر سرزمینهایی که در معرض وقوع سوانح طبیعی قرار دارند لزوم توجه به سیاستها، طرحها و برنامههایی برای کاهش آسیب و مدیریت بحران را اجتناب ناپذیر نموده است. در مواقع وقوع بحران در نظر داشتن کاهش و آسیب و مدیریت بحران تنها یک مقوله مدیریتی نیست بلکه به شدت تابع ویژگیهای فیزیکی سکونتگاهها میباشد. بنابراین یک ارتباط مستقیم میان مدیریت بحران و برنامه ریزی شهری وجود دارد.
Machine summary:
پژوهش حاضر با توجه به اهمیت پرورش خلاقیت در دوران کودکی و نقش عمده ی عوامل تاثیر گذار نظام آموزشی بر رشد خلاقیت و به ویژه حساسیت دوره پیش دبستانی در نظام تعلیم و تربیت دانش آموزان، می خواهیم بدانیم چنانچه دانش آموزان دوره ی پیش دبستانی را بگذرانند آیا این دوره تاثیری بر روند رشد خلاقیت در دانش آموزان تحت تعلیم در چهار مولفه اصالت، انعطاف، بسط، سیالی خواهد گذارد یا نه؟ بدین جهت مطالعه ی حاضر در پاسخگویی برای این سوال است: که آیا دوره ی پیش دبستانی به رشد خلاقیت دانش آموزان کلاس اول موثر است؟ ادبیات پژوهش در دنیای پیچیده کنونی که شاهد رقابت های بسیار فشرده جوامع مختلف برای دستیابی به جدیدترین تکنولوژی ها و منابع قدرت هستیم، افراد خلاق و با استعداد و صاحبان اندیشه نو و تفکر واگرا به مثابه گران بها ترین سرمایه ها از جایگاه بسیار والا و ارزشمندی برخوردار هستندو امروزه جامعه ما، بیش از هر زمان دیگری به افراد هوشمند و خلاق نیاز دارد هر چه قدر جهانی که در آن زندگی می کنیم پیچیده تر میشود نیاز به شناسایی و پرورش ذهن های خلاق و آفریننده بیشتر و شدید تر می گردد به همین دلیل در شرایط کنونی مساله خلاقیت از مهم ترین مسائل در قلمرو تعلیم و تربیت است در واقع آینده متعلق به کسانی است که بهتر از دیگران فکر میکنند، بهتر از دیگران عمل میکنند، و بهتر از دیگران می فهمند و دارای روحیه تحقیق و کاوشگری میباشند و هر پدیده ای را با دید کنجکاوانه مینگرند و آن را بررسی می کنند و هرگز از پژوهش و تحقیق و راه دشوار و خسته کننده آن مایوس نمی شوند اهمیت این مساله زمانی نمایان می شود که به منظور نهایی تعلیم و تربیت توجه کنیم هدف نهایی تعلیم و تربیت این است که شخص را را برای تفکری روشن و منطقی و فکری سازنده توانا سازد تا بتواند مشکلات و معضلات زندگی را به نحو مناسب حل نماید و از تجارب دیگران و گذشته استفاده کرده آن ها را سازمان دهد و از نتایج آن برای آینده استفاده کند (کریمی، 1387).