Abstract:
امنیت ملی هر کشوری از مجوعه تحولات داخلی و پیرامونی خود حادث میشود. کشورها برای بالا بردن امنیت ملی خود در پیمان های اقتصادی ، امنیتی و ... عضو میشوند، پیمان شانگهای یکی از پیمانهای منطقهای است که ایران در سال 2021 به عضویت دائم آن درآمد. بنابراین سوال اصلی پژوهش فوق این است که عضویت دائم ایران در پیمان شانگهای چه تاثیری بر امنیت ملی ج.ا.ا خواهد داشت؟ در این راستا برای دستیابی به اهداف پژوهش از گزارههای نظری واقعگرایی تدافعی بهره گرفته شده است. پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی بوده و اطلاعات موردنیاز نیز به روش اسنادی و کتابخانهای گردآوری شده است. یافتههای پژوهش نشان میدهد که سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در قبال فشارهای حداکثری امریکا بر اساس نشانههایی از مقاومت و تداوم در الگوی رفتار استراتژیک منطقهای، در این حوزه از راهبرد موازنهگری سخت و اتحادوائتلاف به عنوان سازوکار اصلی مقابله با فشارهای راهبردی و حدکثری امریکا بهره گرفته است. بنابراین حضور فعال ایران در پیمان شانگهای میتواند به طور تدریجی در ارتقاء امنیت ملی این کشور تأثیر بسزایی داشته باشد.
The national security of a country is the result of both domestic and international developments in that country. Governments join economic, security, and other treaties to improve their national security. One of the regional treaties that Iran has joined as a permanent member is the Shanghai Cooperation Organization (SCO). Thus, the question to be addressed is: What effects does the Islamic Republic of Iran's permanent membership in the SCO have on its national security? In this regard, we have employed defensive realism prepositions to cover the study's objectives. This study uses a descriptive-analytical method, with data collected through a documentary and desk research approach. The findings reveal that the Islamic Republic of Iran's policy toward the United States' maximum pressure is centered on resistance, as well as continuing its strategic regional actions, which rely on a hard balancing approach and coalition with neighboring countries. Consequently, Iran's strong presence in the SCO may eventually improve its national security.
Machine summary:
يافته هاي پژوهش نشان ميدهد که سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران در قبال فشارهاي حداکثري امريکا بر اساس نشانه هايي از مقاومت و تداوم در الگوي رفتار استراتژيک منطقه اي، در اين حوزه از راهبرد موازنه گري سخت و اتحادوائتلاف به عنوان سازوکار اصلي مقابله با فشارهاي راهبردي و حدکثري امريکا بهره گرفته است .
عضويت ايران در پيمان شانگهاي چه تاثيري بر امنيت ملي جمهوري اسلامي ايران خواهد داشت ؟ پژوهش فوق بر اين فرضيه استوار است که ايران با توجه به اصول واقع گرايي که در اکثر مواقع سياست خارجي خود را برآن بنا نهاده است و همچنين به طور اخص در اين برهه زماني با توجه به فشارهاي متفاوت و تهديداتي که در بالا به آن اشاره شد با تکيه بر واقع گرايي تدافعي به موازنه قوا در منطقه و افزايش سطح اعتبار جهاني خود با چانه زني ها و همکاريها منطقه اي نه تنها مقاومت مي نمايد بلکه در صدد افزايش قدرت خود در منطقه و بالا بردن توان امنيت ملي نيز است .
واقع گرايي تدافعي اين انتظار نظري را به وجود ميآورد که جمهوري اسلامي ايران از طريق اتخاذ رهيافت دفاع فعال و تقويت اتحاد و ائتلاف از پوياييهاي قدرت و امنيت در راستاي منافع خود بهره گرفته و با بازيگران منطقه اي و فرامنطقه اي، در مقابل تحريم هاي غرب به ويژه هژمون (آمريکا) واکنش نشان دهد.