Abstract:
همه انسانها به صورت طبیعی به غنا و استماع آوای زیبا تمایل نشان میدهند. افراد متدین با دانستن این نکته که غنا مورد نهی و نکوهش اسلام است، ممکن است در هنگام گوش دادن به غنا نگران این مسئله باشند که از این راه عصیان انجام گیرد و بر این اساس دچار ناآرامی درون گردند. این مسئله سبب میشود که این افراد از غنا و آوای زیبای مباح هم لذتی نبرند. این پژوهش بر آن است تا عرصه غنای حلال را از غنای حرام جدا کند و در هر مورد بررسی لازم را انجام دهد و آیات و احادیث هر باب و دیدگاههای ارباب نظر را مورد توجه قرار دهد؛ در پایان هر باب نیز پس از جمعبندی لازم، نظر خود مؤلف بیان میگردد. قابل ذکر است که در باب صدق عنوان غنا و نیز در باب موضوع حکم حرمت، اختلاف نظر ژرفی میان صاحبنظران به چشم میخورد؛ به نحوی که میتوان گفت کمتر حکم یا موضوع حکمی را میتوان یافت که اینچنین مورد اختلاف نظر باشد تا آنجا که بعضی «مطلق غنا» را حرام میدانند. اینان هر آوای زیبا را غنا به حساب میآورند؛ گرچه مبتذل نباشد. در مقابل هستند کسانی که هیچیک از انواع غنا را حرام نمیدانند وحرمت آن را به خاطر اسباب «عارض» بر آن میدانند نه ذاتی؛ مثل فیض کاشانی. بسیاری از اهل نظر نیز راه وسط را طی کردهاند و غنا را با قید مهیج یعنی مطرب بودن و برخی دیگر از قیدهایی که در این پژوهش به آنها خواهیم پرداخت.
All human beings naturally tend to be rich and listen to beautiful sounds. Religious people, knowing that Ghana is forbidden and condemned by Islam, may be worried about rebellion while listening to Ghana, and thus experience internal unrest. This causes these people not to enjoy the richness and beautiful sound of the permissible. This research intends to separate the field of halal richness from haram richness and to carry out the necessary study in each case and to pay attention to the verses and hadiths of each chapter and the views of the arb-e-Nazar; At the end of each chapter, after the necessary summary, the author's opinion is expressed. It is noteworthy that there is a deep disagreement among experts on the truth of the title of Ghana and also on the subject of the ruling on sanctity; In a way, it can be said that few sentences or the subject of a sentence can be found to be so controversial that some consider the "absolute richness" to be haram. They consider every beautiful voice to be rich; Although not vulgar. On the other hand, there are those who do not consider any kind of richness to be haram and consider its sanctity to be due to "causal" causes, not inherent; Like Feyz Kashani. Many scholars have also gone through the middle way and have enriched Ghana with an exciting adverb, that is, being a musician, and some of the other adverbs that we will address in this study.
Machine summary:
6 بعضي مي گويند غنا همان صداي نيکو و جذاب است و يکي از نعمت هاي الهي است و برخورداري از آن ممنوع نيست و آنچه مي تواند غيرمجاز به حساب آيد، نوع خاصي از آن است نه مطلق آن ؛ به اين دلايل : الف ) در رهنمودهاي اسلامي به طور متواتر ديده شده است که از آواز نيکو و صداي زيبا تمجيد به عمل آمده است از جمله : پيامبر اکرم فرمود: «لقد اُعطيتُ مزمارًاِ من مزامير داود:٧ صوت خوش و جذّاب و صداي تحسين انگيزي را خدا به من بخشيده است ، چنان که به داوود پيامبر داده بود».
از اين عبارت ها و تعاريف به دست مي آيد که در غنا حسن صوت و زيبايي آوا مورد نظر است و اگر داراي زيبايي نباشد، آن را غنا نمي گويند؛ بنابراين اگر صدا به حد طرب برسد، آن صداي زيبا از مصاديق غنا خواهد بود؛ بنابراين برخي از اهل نظر در تعريف از غنا «الصوت الحسن » را موضوع صدق غنا دانسته اند؛ ولي بعضي ديگر «الصوت الحسن اللهوي » را موضوع غنا مي دانند.
٦. طريحي در مجمع البحرين مي نويسد: «الغناءِ ککساءِ الصوت المشتمل علي الترجيع المطرب اوْ ما يسمّي في العُرفِ غناءِ و ِان لم يطرب سواءِ کان في الشعر او في القرآن » ٣و در باب طرب آمده است که «طرب بالتحريک خفّۀ تعتري الإنسان لشدّة حزن أو سرور والعامۀ تخ صّۀ بالسرور»: غنا بر وزن کساء، همان آوا و صوتي است که همراه با ترجيع و گرداندن خاص صدا در گلو باشد يا چيزي که عرف مردم آن را غنا مي شمارد، گرچه طرب انگيز نباشد، چه هنگام تلاوت اشعار و چه قرآن ؛ البته طرب در اينجا آن خفت و سبک سري خاصي است که از راه استماع بعضي موسيقي ها حاصل مي شود.