مدل یابی پیش ینی رفتار خوردن بر اساس اضطراب با میانجیگری عزت نفس در دختران نوجوان Journal Article

Abstract:

پژوهش حاضر با هدف مدل‌‌یابی پیش‌‌بینی رفتار خوردن بر اساس اضطراب با میانجیگری عزت‌‌نفس در دختران نوجوان انجام شده و از نوع پژوهشهای بنیادی- کاربردی است. جامعه آماری این پژوهش شامل همۀ دانش‌‌آموزان دختر دوره متوسطه دوم شهر تهران در سال تحصیلی 99-1398 بود که از میان آنها تعداد 461 نفر به‌‌عنوان نمونه انتخاب شدند. در این پژوهش از روش نمونه‌‌گیری خوشه‌‌ای استفاده شده است. به‌‌منظور گردآوری داده‌‌ها از پرسشنامه‌‌های عزت‌‌نفس کوپراسمیت (1967)، رفتار خوردن داچ (1986) و اضطرب اسپیلبرگ (1983) استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده‌های پژوهش و ارائه مدل پژوهش از نرم‌افزار لیزرل با روش مدل‌‌یابی معادلات ساختاری استفاده شده است. یافته‌‌های این پژوهش نشان داد که اضطراب به‌‌طور مستقیم (0/48=β) و غیرمستقیم (0/36=β) بر عزت‌‌نفس و به‌‌طور مستقیم (0/41=β) بر کاهش رفتار خوردن ناسالم در دانش‌‌آموزان تاثیر می‌‌گذارد. بررسی معناداری مدل پژوهش با استفاده از شاخصهای برازش خروجی لیزرل نشان داد که میزان شاخصها بالاتر از 0/9 است که مدل را تایید می‌‌کند (0/05> p ؛ 3 ≤ t). با توجه به نتایج به‌‌دست آمده، می‌‌توان گفت، عزت‌‌نفس نقشی واسطه‌‌ای میان رابطۀ اضطراب با رفتار خوردن ناسالم دارد، به‌‌طوری‌‌که با افزایش اضطراب، میزان عزت‌‌نفس در ابعاد مختلف کاهش و در نتیجه رفتار خوردن ناسالم افزایش می‌‌یابد.

The present research, which is of the basic-applied kind, has aimed to find a model for predicting anxiety-based eating behaviors with self-esteem interventions in adolescent girls. The statistical population consisted of all female senior high school students in the city of Tehran during the school year 2019-2020, 461 of whom were selected as the sample. Clustered sampling was used as the sampling method. The Coopersmith Self-Esteem Inventory (1967), the Dutch Eating Behavior Questionnaire (DEBQ) (1986) and Spielberger’s State-Trait Anxiety Inventory (1983) were used for data collection. To analyze the data obtained and present the research model, SPSS software along with structural equation modeling have been used. The findings of the research show anxiety to be directly (β= 0.48) and indirectly (β= 0.36) influential upon self-esteem and directly (β = 0.41) influential upon the reduction of unhealthy eating behavior in students. Studying the significance of the research model using the fit indices from the LISREL output indicated indices higher than 0.9, thus confirming the model (t≥3; p