Abstract:
روند رو به رشد شهرنشینی در سالهای بعد از انقلاب صنعتی باعث کاهش ظرفیت شهرها در برآورده ساختن نیاز شهروندان و توانمندی آنها شد. در این راستا وقوع حوادثی غیرمنتظره چون شیوع کرونا لزوم سنجش انعطافپذیری شهرها را بیشازپیش مطرح کرده است تا تناسبی بین ظرف و مظروف شهری برقرار گردد. اگرچه شیوع کرونا حادثهای غیرمنتظره است؛ ولی سالهای گذشته از طریق سارس به شهرها هشدار داده شده بود تا جامعه بشری بهطور عام و شهرها بهطور اخص سیاستهایی را در برابر حوادثی چون بیماریهای عفونی با شیوع بالا اتخاذ کنند، اما تاکنون به مسائل بیماریهای عفونی در شهرها توجه نشده است، در نتیجه وقتی شهرها با چنین حوادثی روبرو میشوند، سردرگمی و ناتوانی بیشتری به نمایش گذاشته میشود. تحقیق حاضر با هدف تابآوری شهرها در برابر بیماریهای عفونی درصدد است، تمام آثاری را که بیماریهای عفونی میتواند بر شهرها ایجاد کند، شناسایی و در نهایت بهترین راهکارهای مقابله را ارائه دهد. برای این منظور از روش اسنادی –میدانی برای جمعآوری اطلاعات استفادهشده است و بهمنظور تحلیل و ارزیابی از تکنیکهای FEMA و FAAO و جهت نمایش گرافیکی ازGIS بهره برده شده است. نتایج تحقیق نشان داده است که؛ تعطیلی حرفههای کوچک، ناتوانی اقشار ضعیف در تأمین مایحتاج زندگی، رنگ باختن عدالت اجتماعی-فضایی در توزیع و بهرهمندی خدمات، اثرات روحی و روانی نامطلوب در شهروندان در معرض بیماری، اثر معکوس حملونقل عمومی در بیماری، کمیابی و احتکار مواد غذایی-درمانی، تعطیلی و تعلیق فعالیتهای آموزشی، ناهماهنگی نهادهای مدیریت شهری مقابله با کووید-19، اثر معکوس رشد تراکمی در برابر بیماری عفونی، مهمترین اثرات بیماری عفونی بر شهرها بودهاند، در این راستا عملکردهایی جهت کنترل و تابآوری شهر قبل و بعد از شکست ارائه شدهاند که نتایج حاصل از آنها موفقیتآمیز بودهاند.
The growing trend of urbanization in the years after the Industrial Revolution reduced the capacity of cities to meet the needs of citizens and their capabilities. In this regard, the occurrence of unexpected events such as the Corona outbreak has raised the need to measure the flexibility of cities to establish a proportion between the container and the urban content. Although the outbreak of Corona is an unexpected event, in recent years cities have been warned through SARS that human society in general and cities, in particular, should adopt policies against events such as high-prevalence infectious diseases, but so far the issue of infectious diseases in cities has not been addressed, so when cities face such incidents, more confusion and disability are displayed. The present study aims to identify cities against infectious diseases, identify all the effects that infectious diseases can have on cities, and finally provide the best coping strategies. For this purpose, the documentary-field method has been used to collect information and for analysis and evaluation, FEMA and FAAO techniques have been used and GIS has been used for graphical representation. The results of the research have shown that; closure of small businesses, the inability of the poor to provide for their livelihoods, loss of socio-spatial justice in the distribution and use of services, adverse psychological effects on citizens at risk of disease, and reverse effects of public transportation on disease, scarcity, and hoarding of food-therapy, closure and suspension of educational activities, the disorder of urban management institutions to deal with the Covid-19, reverse effect of congestion growth against the infectious disease, have been the most important effects of infectious disease on cities, in this regard, actions to control and resilience of the city before and after failure have been presented. The obtained results have been proved to be successful.
Machine summary:
نتایج تحقیق نشان داده است که ؛ تعطیلی حرفه های کوچک ، ناتوانی اقشار ضعیف در تأمین مایحتاج زندگی، رنگ باختن عدالت اجتماعی -فضایی در توزیع و بهرهمندی خدمات، اثرات روحی و روانی نامطلوب در شهروندان در معرض بیماری، اثر معکوس حمل ونقل عمومی در بیماری، کمیابی و احتکار مواد غذایی-درمانی، تعطیلی و تعلیق فعالیت های آموزشی، ناهماهنگی نهادهای مدیریت شهری مقابله با کووید-١٩، اثر معکوس رشد تراکمی در برابر بیماری عفونی، مهم ترین اثرات بیماری عفونی بر شهرها بودهاند، در این راستا عملکردهایی جهت کنترل و تابآوری شهر قبل و بعد از شکست ارائه شدهاند که نتایج حاصل از آنها موفقیت آمیز بودهاند.
com@m٦٢٦٦٤٤ مقدمه به طور رسمی سازمان بهداشت جهانی شیوع کووید-١٩ را در ٣٠ ژانویه ٢٠٢٠ یک بیماری همه گیر اعلام و در ١١ مارس ٢٠٢٠ فوریت پزشکی اعلام کرد (World Health- ٢٠٢٠ ,Organization) اگرچه تلاشهای بین المللی گسترده برای مهار و جلوگیری از شیوع کووید- ١٩ صورت گرفت (١ :٢٠٢٠ ,Soultsioti et al) اما در اکثر کشورهای جهان این بیماری به دلیل فعالیت های گستردة بین المللی، جابجایی مردم، کالاها و فعالیت های تجاری و تفریحی گسترش یافته است (٢٠٢٠,Ratho and Lourdes John)، در این میان شهرها با بیشترین ساکنان جهان و مرکز رشد اقتصادی و نوآوری، در برابر بلایای طبیعی و مصنوعی آسیب پذیرتر هستند (٢٠٢٠ ,Sharifi).