Abstract:
پژوهش حاضر با هدف واکاوی روشهای آموزش از دیدگاه معلمان دوره ابتدایی شهر قم با رویکرد ما بعد اثباتگرایی انجام شده است. این پژوهش به صورت پیمایشی با استفاده از روش تحلیل کیفی به بررسی سه روش آموزش سخنرانی، بحث گروهی و پرسش و پاسخ میپردازد. روش سخنرانی را نباید کنار گذاشت. این روش در آموزش سطوح مختلف تحصیلی و در دروس مختلف کاربرد گسترده دارد. بنابراین باید در جهت افزایش کارایی و تنوّع بخشی آن بیشتر تلاش نمود، از جمله راههای تنوّع بخشی به روش سخنرانی، بهکارگیری یادداشت برداری و روش باینری است. روش بحث گروهی در رشد تفکر انتقادی دانشآموزان ابتدایی چندان موثر نبوده است، اما این روش در رشد اعتماد به نفس دانشآموزان تاثیر بسزایی دارد. روش پرسش و پاسخ در دانشآموزان مقطع ابتدایی به صورت جریان یک طرفه پرسش از سوی معلم و پاسخ از سوی دانشآموزان انجام میشود و از مزایای آن چون مکمّل روشهای دیگر و تفهیم و تعمیق یادگیری غفلت میشود.
The present study aims to analyze teaching methods from the perspective of primary school teachers in Qom through The post-positivism approach. This research examines three methods of teaching lecturing, group discussion, and question and answer using a qualitative analysis survey method. The lecture method should not be left out; it is widely used in teaching different levels of education and in different courses. Therefore, more efforts should be made to increase its efficiency and diversiy, including ways to diversify the speech method using note-taking and binary methods. The method of group discussion has not been very effective in developing the critical thinking of elementary students, but it has a great impact on the growth of students' self-confidence. The question and answer method in primary school is done as a one-way; teachers ask questions and students give answers and its benefits such as supplementing other methods and understanding and deepening learning are neglected.
Machine summary:
بنابراين با توجه به اينکه اين روش ها در فضاي آموزشي مدارس ابتدايي کاربرد گسترده دارند، آشنايي با اصول به کارگيري صحيح ، آگاهي از مزايا و معايب اين سه روش و تلاش در کاهش معايب ، کيفيت آموزش را بالا مي برد و حالت انفعالي دانش آموزان در روش سخنراني، ناديده گرفتن محاسن بحث گروهي و از درنظر گرفتن روش پرسش و پاسخ به عنوان تنها روش ارزشيابي شفاهي خودداري ميشود.
با توجه به اهميت اين موضوع ، در پژوهش حاضر به بررسي روش هاي آموزشي «سخنراني»، «بحث گروهي» و «پرسش و پاسخ » از ديدگاه معلمان دوره ابتدايي شهر قم پرداخته شده است .
با توجه به اينکه پژوهش حاضر به صورت کيفي و براساس پيمايش به سنجش و ارزيابي نظرات آزمودنيها پيرامون سه روش سخنراني، بحث گروهي و پرسش و پاسخ پرداخته است و نتايج به صورت کيفي مورد بررسي قرار گرفته است ديدگاه مابعد اثبات گرايي مورد توجه است .
بنابراين فرصت پرسش در بحث گروهي باعث ميشود دانش آموزان ارتباط خوبي با معلم خود داشته باشند و اين عامل در يادگيري آنان مؤثر است .
معلمان عقيده دارند به کار بردن روش بحث گروهي در چنين موضوعاتي باعث ميشود دانش - آموزان بتوانند يک موضوع را از جنبه هاي مختلف بررسي کنند، در نتيجه تمرين مناسبي براي همه جانبه نگري نسبت به مسائل مختلف است .
فرصت کسب شناخت جامع تر از موضوع : نتايج پژوهش نشان ميدهد زماني که دانش آموزان با سؤالي مواجه ميشوند، در واقع اين سؤال براساس يک نياز ذهني شکل گرفته است و براي تکميل يادگيري خود به پاسخ آن توجه بيشتر دارند.