Abstract:
شکل گیری ساختارهای جامعه مطابق دیدگاه ساختارگرا بواسطه کنش میان اعضای جامعه و تولید نشانه های مشابه در یک نظامی از نشانه ها به وجود می آید. این کنش ها در ارتباط با یکدیگر به یک «نظم تعاملی» می رسند که الگو ها، ساختارها و نهادهای جامعه از درون آن سر بر می آورند. از این جهت فرآیند توسعه جامعه از رهگذر این ساختارها و نهادها صورت می پذیرد. از این جهت بررسی شیفت ساختار سنتی و اجتماعی یک جامعه و تاثیر آن بر تحول توسعه حائز اهمیت است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تحول در ساختار اجتماعی ایران است. سوال اصلی پژوهش این است که شیفت از ساختار سنتی به ساختار پست مدرن چه تاثیری بر فرآیند توسعه سیاسی و رویکرد روابط بین الملل در ایران دارد. فرضیه پژوهش این است که تحول در ساختار اجتماعی باعث شکل گیری ساختارها و نهادهای جامعه ایران می شود که مفهوم توسعه بیش از آنکه بر وحدت و توسعه اقتصادی معطوف کند بر کثرت و توسعه انسانی تاکید دارد. این پژوهش با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و بهره گیری از رویکرد تلفیقی همچنین گردآوری کتابخانه ای بر این نتیجه است که تحول صورت گرفته در ساختار سنتی که در اوایل انقلاب اسلامی حاکم بود و عمدتا در قالب نقش های مشخص افراد و نظام خانواده صورت می پذیرفت که توسعه جامعه را به صورت سنتی و رشد ارگانیک ترسیم می کرد به کنش ساختار پست مدرن که عمدتا در انسان مجازی و نقش های متکثر و متضاد صورت می پذیرد.
The formation of society structures according to the structuralist view is created by the action between members of society and the production of similar signs in a system of signs. In relation to each other, these actions arrive at an "interactive order" from which the patterns, structures, and institutions of society emerge. Therefore, the process of community development takes place through these structures and institutions. Therefore, it is important to study the shift of the traditional and social structure of a society and its impact on development. The purpose of this study is to investigate the change in the social structure of Iran. The main question of the research is what effect the shift from traditional to postmodern structure has on the process of political development and the approach of international relations in Iran. The research hypothesis is that the change in social structure leads to the formation of structures and institutions of Iranian society that the concept of development emphasizes pluralism and human development rather than unity and economic development. Using a descriptive-analytical method and an integrated approach, as well as compiling a library, this study concludes that the change in the traditional structure that prevailed in the early Islamic Revolution and mainly in the form of specific roles of individuals and family system. He acknowledged that he portrayed the development of society as traditional and organic growth through the action of the postmodern structure, which takes place mainly in virtual human beings and in multiple and contrasting roles.
Machine summary:
در يک تحول صورت گرفته در کنش ارتباطي ناشي از تحول در سيستم ارتباطي و به نوعي حرکت به سمت جامعه شبکه اي که کنش ارتباطي را از حالت «رو در رو» به حالت «مجازي» سوق داده و نوع جديدي از فهم انسان و بالطبع ساختار مفهومي متفاوتي را باعث گرديده که ديگر مختصصات سنتي را با خود بهمراه ندارد در اين حالت با توجه به اينکه ساختارهاي متعددي در جامعه شکل مي گيرد مي توان از وضعيت پست مدرن سخن گفت .
فرضيه پژوهش اين است که تحول در کنش ارتباطي باعث شکل گيري ساختارها و نهادهاي جامعه ايران مي شود که مفهوم توسعه بيش از آنکه بر وحدت و توسعه اقتصادي معطوف کند بر کثرت و توسعه انساني تاکيد دارد.
آنچه که معين است در شکل گيري درک و فهم اجتماعي، ناشي از کنش ارتباطي و اجتماعي بوده است به عبارت بهتر نقش کارگزار و کنش بين آنها است که در يک سطح وسيعي ساختار و در نهايت نهادها را بوجود مي آورد و در اين رهگذر روش و اپستيمه حاکم بواسطه زبان صورت مي پذيرد و نوعي هرمنوتيک را بهمراه دارد.
بعنوان مثال مي توان به القاب به پادشاهان توجه کرد که همواره در طول تاريخ ايران و دوره هاي مختلف به دنبال ارتباط و انتساب از سوي خداوند هستند و خود را به نوعي مامور و نماينده خداوند در جامعه و کشور تلقي مي کنند چرا که همانطور که ذکر آن رفت در کنش ارتباطي سنتي ساخت ايجاد شده نوعي روابط حامي و پيرو و نقش هاي مشخص را به افراد تحميل مي کند که به صورت يک نهاد در مي آيد(زيبا کلام ،١٣٩٢: ٤٥-٥٠).