Abstract:
مسئولیتپذیری در دانش آموزان یکی از مهارتهای کلیدی در فرایند آموزش و پرورش است که تااثیر زیادی بر توسعه شخصیت و عملکرد تحصیلی آنها دارد. در این مقاله» به بررسی روش تدریس ایفای نقش و تاثیر آن بر مسئولیتپذیری دانش آموزان پرداخته شده است. ابتدا مفاهیم اصلی مسئولیتپذیری و روش تدریس ایفای نقش مورد بررسی قرار گرفته و سپس با مرور تجربیات و پژوهشهای مرتبط نتایج ویژهای که برای ارتقای مسئولیتپذیری دانش آموزان از طریق روش تدریس ایفای نقش به دست آمده است» مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. در پایان» پیشنهاداتی جهت بهبود روشهای آموزشی و افزایش مسئولیتپذیری دانش آموزان ارائه شده است که میتواند به بهبود کیفیت آموزش و پرورش و بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان منجر شود. نتایج این تحقیق نشان میدهد که روش تدریس ایفای نقش نسبت به روشهای آموزشی سنتی» توانایی بالاتری در افزایش مسئولیتپذیری دانش آموزان دارد. با اعمال این روش, دانش آموزان قادر به تجربه مستقیم از مسئولیتپذیری و تعهد میشوند که این تجربهها به توسعه مهارتهای مدیریتی» ارتباطی و تعهد در آنها کمک میکند. باتوجهبه نتایج به دست آمده» پیشنهاد میشود که روش تدریس ایفای نقش بهعنوان یک روش نوین و مور در آموزش و پرورش, بهعنوان بخشی اساسی در برنامههای آموزشی مدارس و موسسات آموزشی معرفی و اجرا شود. این اقدام میتواند به بهبود چشمگیری در مسئولیتپذیری دانش آموزان و توسعه نگرشها و مهارتهای آنها منجر شود. این روش تدریس ایفای نقش به دانش آموزان اجازه میدهد تا در نقشهای مختلف و با چالشهای مختلف مواجه شوند و با حل این چالشهاء مهارتهای مدیریتی، ار تباطی و تعهد را توسعه دهند. این روش همچنین به دانش آموزان کمک م یکند تا درک درستی از مسئولیت پذیری و نقش آن در زندگی روزمره به دست آورند. با این روش، دانش آموزان قادر به توسعه نگر شهای مثبت و مسئولیت پذیری در زندگی روزمره می شوند که این نگرش ها به بهبود عملکرد تحصیلی و زندگی حرفه ای آنها کمک می کند. در نتیجه، روش تدریس ایفای نقش به عنوان یک روش موثر در آموزش و پرورش، به عنوان بخشی اساسی در برنامه های آموزشی مدارس و موسسات آموزشی معرفی و اجرا شود. این اقدام می تواند به بهبود چشمگیری در مسئولیت پذیری دانش آموزان و توسعه نگرشها و مهارت های آ نها منجر شود.