Abstract:
عرف صحیح و مورد تأیید شارع، یکى از ادله و ابزارهاى استنباط حکم شرعى و در مواردى مهم ترین و بعضاً تنها سند براى پاسخ به نیازهای روز جامعه، در عرصه اجتهاد می باشد. شارع در امور غیر عبادی، مسلک عرف را تأیید کرده، و چون أمارات عقلایى نیاز به جعل حجیّت از سوى شارع ندارند؛ بلکه همین که عقلانى باشند براى حجیّت کافی است، زیرا مخاطب احکام شرع، توده مردم بوده و دستورات دین برای بهتر زندگی کردن آنان وضع شده است. واگذاری تشخیص موضوعات به عرف تخصّصی در بسیاری از موارد کارگشا و موجب یکسان سازی در بنای عقلا می شود. عرف موردنظر، عرف دقیق و دور از تسامح است که با دقّت به تطبیق و تشخیص می پردازد؛ در این صورت است که منع شرعی بر سر راهش نیست. در مورد عرف با این ویژگی که محصول فطرت عقلا و به عنوان یک قضیه کلّی حجّت می باشد نمی توان گفت در زمان حضور معصومین(ع) حجّت است و در عصر غیبت حجّت نیست؛ بر این مبنا، عرف یکی از ادله و ابزاری است که به کمک آن می توان به استنباط حکم شرعی پرداخت.
Valid custom approved by the Shari'ah is one of the evidences and tools for deducing Islamic rulings. In some cases, it is the most important and sometimes the only document for responding to the daily needs of society in the field of ijtihad (jurisprudential reasoning). The Shari'ah has approved the custom of custom in non-worship matters. Since rational presumptions do not need to be authorized by the Shari'ah, their rationality suffices for their authenticity. This is because the audience of religious rulings are the common people, and the religious orders have been established for them to live better lives. Entrusting the diagnosis of issues to specialized customs is effective in many cases and leads to uniformity in the construction of logic. The custom in question is a precise and tolerant custom that is carefully adapted and recognized. In this case, there is no prohibition in the Shari'ah. It cannot be said that a custom with this characteristic, which is a product of rational nature and as a general theorem of proof, is a proof in the time of the presence of the Infallibles (peace be upon them) and not a proof in the age of absence. On this basis, custom is one of the evidences and tools that can be used to deduce Islamic rulings.
Machine summary:
با گذشت زمان ، برخي از موضوعات يا اجزاي آنها، به حدي تغيير مي کند که موجب تبدل حکم مي گردد؛ مثل خريد و فروش خون که در گذشته حرام و اکنون فقهاي عظام حکم به إباحه و جواز آن مي دهند؛ زيرا داراي منافع و کاربست درماني است و يا ممکن است مردم و جامعه به نيازها و ضرورت هاي اجتماعي جديدي برسند که در گذشته مطرح نبوده و حکمي براي آنها بيان نشده است ، ولي اکنون يا در آينده ، به عنوان يک ضرورت و نياز جامعه بشري مطرح مي شود مانند؛ معاملات ارزي، بازار بورس ، ارز ديجيتال و بسياري از مسائل پزشکي مانند پيوند اعضاء، رحم استيجاري و امثال اينها که امروزه مورد ابتلاء و نياز جامعه است و بعضا هم ضروري و اجتناب ناپذيرند.
در اين مجال به نحوه برخورد اسلام با عادات و عرف هاي موجود اشاره مي شود: ١- بخشي از عادات و عرف ها که براي حفظ و بقاي جامعه ضروري و با مصالح واقعي مردم و مقاصد اسلام سازگار بودند، عينا مورد تأييد و امضاء قرار گرفتند؛ مانند احکام معاملات و تجارت و عقود و ايقاعات که به صورت امضايي تشريع شده و تأييد عرف و عادت ، متداول زمان بعثت پيامبر(ص ) تل ي مي گردد و آيۀ شريفۀ حليت بيع و حرمت ربا «أحل الله البيع و حرم الربا» (بقره : ٢٧٥) چيزي جز امضاي بيع موجود در عرف و عادت زمان توسط شارع نيست .