Abstract:
انقلاب اسلامی ایران که در نخستین گام با تغییر رهبری و مدیریت کشور تحقق یافت، حکومت اسلامی را به عنوان
بهترین جایگزین، مطرح نمود، و الگوی اسلامی آن را بر مبنای سیره پیامبر (ص) و امام علی (ع) قرار داد. برجستگی
انقلاب اسلامی ایران این بود که در عصر سکولاریسم، در چارچوب تعلیمات دین، لحظه به لحظه ادامه یافت و «انقلاب
به نام خدا» نام گرفت.
این نوشتار، پیش زمینههای فکری انقلاب اسلامی را برخاسته از اندیشه سیاسی اسلام میداند که دستمایه شورانگیز
و الهی این حرکت قرار گرفت، و این رمز صبغه «اسلامی» انقلاب بود و چنین نبود که بعدا اسلامی شد و یا پدیدهای
وارداتی بود.
زمینههای تاریخی و تجربی تاریخ معاصر ایران یکی از تجربههای سودمند در ذهنیت رهبری فقید انقلاب و خاطره
مردم آگاه ایران شد، تا مشی سیاسی حفظ سلطنت و اصلاح رفرمیستی آنرا واهی بداند و عزم را بر ریشه کن کردن ظلم و
فساد، جزم نماید.
سرانجام این نوشتار، به حضور سرنوشت ساز و گسترده مردم، رهبری قاطع امام، و انگیزش اسلام ناب، اشاره دارد.
Machine summary:
ب ـ دیدگاه پوپر پوپر در مقابل مارکوزه، اعتقاد دارد که انقلاب تنها ثمرهای که به بار میآورد خشونت بیشتر است وی میگوید: در همه نظامهای اجتماعی که از آنها آگاهی داریم، بیعدالتی، سرکوبی، فقر و درماندگی وجود داشته است، دمکراسیهای غربی ما نیز از این جهت استثنا نیستند، لکن نزد ما با این بیماری، مبارزه میشود.
در صورتی که برای ناظران بی طرف امروزه روشن است که در همان جوامع مورد نظر پوپر، فقر، بی عدالتی و تبعیض بیداد میکند و نکته قابل توجه این که ظلم و تبعیض و چپاول که حرکت چرخ عظیم و غول پیکر صنایع غرب، به معدن، مواد اولیه، و انرژی کشورهای جنوب وابسته است، و بدون آن از حرکت باز خواهد ایستاد آیا این همه ظلم و بی عدالتی فاحش را تنها از راه بحث انتقادی میتوان اصلاح کرد؟ اما نظر مارکوزه در ابعاد فراملیتی، صحیح به نظر میرسد که اصلاح ساختار جامعه بشری امروز مدافع تبعیض و ظلم و رسیدن به صلح و آزادی و برابری در سطح جامعه جهانی، تنها با یک انقلاب و تغییر ریشه دار امکانپذیر است.
با توجه به اینکه یکی از علل شکست نهضت مشروطه، اختلاف بین رهبران آن بود، اما رهبر فقید انقلاب اسلامی، اختلاف نظر و گفتگوی علمی را یک ضرورت و یک امر طبیعی تلقی میکرد و تاکید مینمود که مباحث اجتماعی و سیاسی نیز باید مانند مباحثات علمی در حوزههای علمیه مورد بحث و گفتگو قرار گیرند، بدون آنکه دشمنی و نزاع و کینهای برانگیزد.