Abstract:
از ویژگیهای هانری کربن، آشنایی با اسلام ایرانی و التزام وی به اندیشه و معنویت مغرب زمین است. این امر در کنار آگاهی به
روشهای تحقیقی و دانشگاهی، نظریات وی را در میان مستشرقان ممتاز ساخته است.تفرید از اندیشههای مبنایی کربن است. در اعتقاد وی نظریه امامشناسی شیعی، کاملترین تبیین برای حیات معنوی است. کربن بالاترین مرتبه
درک کتاب آسمانی را، طریق تأویل میداند و در کنار تنزیل وحی ـ که توسط پیامبر صلیاللهعلیهوآله پایان پذیرفته ـ است تأویل آن ادامه دارد. برای چنین تأویل
طولی، وجود مبین و مفسر معصوم ضروری است. وی تفاوتهایی میان حکمت تاریخ با فلسفه تاریخ و میان زبان رمزی یا مثالی با زبان مجاز و
تشبیه قائل است و زبان وحی را زبان رمزی یا مثالی میداند.
Machine summary:
"بحث درباره علم تطابقات ادوار نبوت و حکمت تاریخ، ما را از موضوع اصلی دور میکند؛ ولی امیدوارم تا به اینجا روشن شده باشد که آن نوع تاریخی که درباره حوادث معنوی و رویدادهای ساحت قدسی عالم بحث میکند، با تاریخ خطی و برگشتناپذیر در تصور متعارف از تاریخ متفاوت است؛ زیرا بنا بر این تصور، همانطور که در مورد مسیحیت و مشکل تجسم لاهوت در ناسوت (incarnation)در این دین دیده میشود، در خصوص دیگر رویدادهای تاریخ قدسی، مشکلات و معضلات عدیدهای روی مینماید.
بنابراین، همانطور که کربن مینویسد: اگر پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم فرمود: «زمان شکل دایرهای دارد» (استدارةالزمان)، نمیخواست بگوید که در مقطع تجلی زمینی حضرتش زمان به مبدأ خویش باز میگردد، بلکه حقیقت مابعدالطبیعی محمدی در آغاز رسالت انبیا قرار داشت و تجلی زمینی این حقیقت هم خاتم نبوت است و هم خاتم انبیا.
» (1: ص 159) در حقیقت، ابنعربی این تأویل حقیقی (یعنی بازگرداندن عالم محسوس به حقایق عوالم برتر) را با تأویل غیر حقیقی یا حتی ناصواب مقایسه میکند و برای نمونه، شخصی به نام تقیبن مخلد را ذکر میکند که در خواب دید که پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم ظرف شیری به او داد و به جای تأویل معنای رؤیا اثبات مادی آن را میخواست؛ در نتیجه، قی کرد و شیر را بالا آورد.
حال اگر برای تفسیر ظاهری یا عرضی متن وحی (به معنایی که در بالا گذشت)ـ همانطور که در استدلالهای کلامی اثبات شده است (و در اینجا مجال طرح آن استدلالها نیست)ـ به وجود معلم و مفسری معصوم نیاز است، وجود چنین معلم یا راهنمایی برای تأویل طولی، به طریق اولی، ضرورت دارد."