Abstract:
از جمله مشکلات روانی که شیوع نسبتا بالایی، بخصوص در بین بیماران HIV مثبت دارد، افسردگی است. یکی از روش های غیر دارویی که در درمان این بیماری موثر بوده، شناخت درمانی گروهی می باشد. پژوهش ها نشان داده است که در بیماران افسرده بستری و سرپایی از کارآیی نسبتا بالایی برخوردار است. در این پژوهش سعی شد که تاثیر شناخت درمانی گروهی در کاهش میزان افسردگی بیماران مرد HIV مثبت افسرده بررسی شود. بیماران به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. قبل از مداخله درمانی، هر دو گروه با آزمون افسردگی بک، مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه آزمایشی در ده جلسه شناخت درمانی گروهی شرکت نمودند، ولی در گروه کنترل هیچ گونه مداخله روان شناختی انجام نگرفت. در پایان مداخله، هر دو گروه مجددا با آزمون مذکور مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون آماری t وابسته و مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش، نشان داد که شناخت درمانی گروهی به طور معنی داری (p<0.001) در کاهش میزان افسردگی بیماران مرد HIV مثبت، موثر بود.
Machine summary:
"در این پژوهش سعی شد که تأثیر شناخت درمانی گروهی در کاهش میزان افسردگی بیماران مرد HIV مثبت افسرده بررسی شود.
همچنین،برای بررسی تأثیر درمانهای انجام شده در کاهش میزان افسردگی بیماران دو گروه(آزمایش و کنترل)از آزمون آماری t برای گروههای وابسته استفاده شده است.
بدین منظور،مقایسهء میانگین نمرات افسردگی در دو گروه آزمایش و کنترل با روش آزمون t برای گروههای مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت که نتایج آن در جدول 1،ارائه شده است،همان طور که در جدول نشان داده شد،بین دو گروه از نظر شدت افسردگی، تفاوت معنیداری وجود نداشت (P<0/05 .
با توجه به نتایج پژوهشهای ذگر شده و مقایسهء آن با نتیجه حاصل از پژوهش حاضر،میتوان نتیجه گرفت،به منظور اینکه بهبود بیشتری در میزان افسردگی شرکتکنندگان حاصل شود باید تعداد جلسات شناخت درمانی برای بیماران HIV مثبت افسرده،به طور قابل ملاحظهای طولانیتر باشد.
همچنین،با در نظر گرفتن نتایج پژوهشهای مختلف و پژوهش حاضر میتوان این طور نتیجهگیری کرد که گروه درمانی شناختی-رفتاری میتواند یک روش مؤثر در کاهش میزان افسردگی بیماران HIV مثبت و افزایش کیفیت زندگی آنها باشد.
نتایج پژوهش تارگ(4991)بر روی 02 فرد HIV مثبت که افسردگی خفیف تا متوسط داشتند،نشان داد که تفاوت معناداری بین دو گروهی که یکی از آنها گروه درمانی همراه با فلئوکستین1دریافت کردند و گروه دیگر همان درمان را همراه با دارونما دریافت کردند،وجود نداشت و هردو گروه کاهش قابل توجهی در نشانههای افسردگی نشان دادند،بنابراین،این نتیجه میتواند به دلیل شرایط گروهی که برای بیماران فراهم شده است."