Abstract:
در اواخر سال 97 از سوی برخی افراد موسوم به جریان اصلاحات،طرحی با عنوان «خروج از حاکمیت»مطرح شد.براساس این طرح قرار بود آن دسته از کارگزاران نظام که با اصلاحطلبان همفکر بودند،برای اعتراض به روند جاری کشور و سیاستهای نظام از حاکمیت به شکل استعفا و غیره خارج شوند و نظام را با چالش و بحران مدیریتی مواجه سازند،طرح یاد شده با حکم و فتوای فقهی مقام معظم رهبری مبنی بر نامشروع بودن مواجه شد.
Machine summary:
"حال پس از این مقدمه،به نظر میرسد در پاسخ به سؤال پیشرو در این حالت بتوان گفت اگر کارگزاری از یکسو،واقعا معتقد شود که نظام و رهبری آن،بر اساس آنچه گذشت،مشروعیت خود را از دست داده،و از دیگر سو،خروجش منجر به خروج بر حاکمیت نمیشود و بنا ندارد دست به اقدام خشن علیه نظام اسلامی حاکم بزند،بر مبنای اصول پذیرفته شود در مکتب شیعه و بر خلاف نظر منسوب به برخی مذاهب اهل سنت،خروجش از حاکمیت،اقدامی مجاز است و حتی میتوان گفت ادامه همکاری او با نظامی که اعتقاد به فقدان مشروعیت آن پیدا کرده است،به گواهی ادله امر به معروف و نهی از منکر ادله که از اطاعت و همکاری با نظام و امام نامشروع-ولو به اعتقاد خروج کننده-باز میدارد،غیر جایز میباشد.
801 و اما اگر قضاوت دربارهء سؤال بالا را بر اساس برداشتهای دیگران اعم از مخالفین سیاسی داخلی ایشان یا ضد انقلاب خارج از کشور باشد،در پاسخ باید گفت:نتیجه این برداشتها این است که خروج ایشان به منظور اظهار مخالفت با نظام و رهبری انجام شده است؛ازجمله: خروج از حاکمیت در شکل اعتراض و پیوستن به ساخت اجتماعی،از یکسو حاکمیت فقها را بحران سیاسی مواجه خواهد کرد و از سوی دیگر این امکان را فراهم خواهد آورد که بخشی از اصلاحطلبان در کنار نیروهای جمهوری خواه دمکرات قرار گیرند و مبارزه برای طرد ولایت فقیه و استقرار جمهوری دمکراتیک را تقویت کنند."