Abstract:
به دنبال بروز بحران اقتصادی در اندونزی ، مطالبات گروه های سیاسی اجتماعی افزایش یافت . قومیت نیز موجبات
طرح درخواست های فراوان از خودمختاری محلی ، فدرالیسم تا جدایی را در شرایط نوین این کشور فراهم ساخت ،
به نحوی که منطقه "تی مورشرقی " با حمایت سازمان ملل متحد و دیگر نهادهای منطقه ای و بین المللی از اندونزی
جدا شد و در دیگر مناطق آن به ویژه آچه ، ایریان جایا و ملوک نیزفرایند کم و بیش مشابهی درحال شکل گیری
است که می تواند وحدت ملّی این کشور را مخدوش سازد.
نویسنده با نگاهی به رویدادهای اخیر اندونزی ، ریشه این بحران را در دو سطح داخلی و خارجی پی می جوید. در
سطح داخلی ؛ ناهمگونی قومی ، سیاست های قومی رژیم سوهارتو و شرایط و پیامدهای دوران گذار و در سطح
خارجی نیز تئوری توطئه ، نقش جامعه بین المللی و غرب و بحران اقتصادی را مورد توجه قرار می دهد.
این نوشتار با دستمایه قراردادن عوامل شش گانه فوق بر وجه چند علتی بحران یکپارچگی در اندونزی تاکید
می ورزد. درس هایی از بحران همبستگی ملی در اندونزی بخش پایانی این مقاله را تشکیل می دهد که ناظر بر
جمع بندی یافته هایی است که راهبردهای تجویزی را در بطن خود دارد.
Machine summary:
"قومیت نیز موجبات طرح درخواستهای فراوان از خود مختاریمحلی،فدرالیسم تا جدایی را در شرایط نوین این کشور فراهم ساخت،به نحوی کهمنطقه"تی مورشرقی"با حمایت سازمان ملل متحد و دیگر نهادهای منطقهای وبین المللی از اندونزی جدا شد و در دیگر مناطق آن به ویژه آچه،ایریان جایا و ملوک نیزفرایند کموبیش مشابهی در حال شکلگیری است که میتواند وحدت ملی این کشور رامخدوش سازد.
عوامل یاد شده به همراه تنشهای سیاسی-اجتماعی و قومی،ظهور بحرانهای مشروعیت،جانشینی و نفوذ2،تضعیف نیروهاینظامی و ارتش،مداخله کشورهای خارجی و فشارهای مجامع بین المللی و حقوق بشر،دولت جاکارتا را مجبور ساخت تا به جدایی"تی مور شرقی"از اندونزی تن در دهد.
فشارهای وارده بر دولت جدید اندونزی به رهبری عبد الرحمان وحید که بعد ازکنارهگیری دولتهای سوهارتو-حبیبی قدرت را به دست گرفت به موارد مطروحهخاتمه نیافت و به دنبال جدایی"تی مور شرقی"،تقاضاهای فزایندۀ دیگر شهرها و جزایراندونزی چون آچه،ایریان جایا،ملوک،آمبون،کالیمانتان،سیامیس،نیووانگی،مالوکایشمالی و بروز سطوح متفاوتی از تنشهای قومی-مذهبی در تعدادی از مناطق،اینکشور را با«بحران همبستگی»3شدیدی روبرو ساخته است.
2-سیاستهای قومی دولت اندونزی در طول بیش از 32 سال زمامداری ژنرال محمد سوهارتو،از میانراهکارهای مختلف،جهت ایجاد و تعمیق همگرایی اجتماعی و برپایی دولت-ملت واحد،سیاست«شبیه سازی»1را برگزید و تلاشی فراگیر در جهت استحاله ارزشها وممیزههای هویتی گروههای قومی در ارزشهای عمده ملی به کار بست و در این راه هدفیرا جز سلطه یک گروه قومی بر دیگر گروههای قومی،تعقیب نکرد.
این رویکرد-البته به لحاظ اقتصادی-از سوی ماهاتیر محمد نخستوزیر مالزی نیز مطرح شده است:-"نخست وزیر مالزی،صندوق بین المللی پول را عامل ناآرامی اندونزی دانست"،تهران،خبرگزاریجمهوری اسلامی،(1377/2/28)،شماره پیام 71.
S. U dna romiT tsaE no dnuorgkcaB(A ب)"اندونزی از کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد انتقاد کرد"،کوالالامپور،خبرگزاریجمهوری اسلامی،(1376/2/1)،شماره پیام 6."