Abstract:
زبان ژاپنی تکیهء واژگانی کلیهء کلمات در کلام تظاهر مییابند و هیچ واحدی برجستهتر از سایر واحدها تولید و ادراک نمیشود.
Machine summary:
"بخشی از گروه تکیهای که بین تکیه زیر و بمی و انتهای گروه تکیهای قرار میگیرد،محل قرار گرفتن نواخت مرزنما است که این نواخت میتواند بالا یا پایین باشد که سادات تهرانی آنها را به ترتیب با h و l نشان میدهد.
زبان ژاپنی دارای دو سطح نواختی بالا (H) و پایین (L) است که تکیه زیر و بمی به شکل افت از نواخت بالا به نواخت پایین تظاهر مییابد و مورایی که بلافاصله پیش از این افت قرار داشته باشد،برجستهتر از سایر موراها شنیده میشود و دربردارندهءتکیهء زیر و بمی است.
نتیجه این محاسبه در جدول(2)آورده شده است: جدول(2):ضریب همبستگی مراکز واکههای پس از تکیه زیر و بمی هستهای برای پارهگفتار ẓnani-o miina-ga sono mise-de katta-no?Ẓ (به تصویر صفحه مراجعه شود) همانگونه که ملاحظه میشود ضریب همبستگی مراکز واکههای پس از تکیه زیر و بمی هستهای برای پارهگفتار ژاپنی 0/15-محاسبه شده است که نشان از ضعیف بودن نسبی همبستگی این نقاط در مقایسه با پارهگفتار فارسی دارد.
این تفاوت نشان میدهد که پس از تکیهء زیر و بمی هستهای در فارسی منحنی زیر و بمی فاقد برجستگی قابل توجهی است و تقریبا به شکل خطی راست درمیآید،درحالیکه در پارهگفتارهای ژاپنی،منحنی زیر و بمی همیشه برجستگیهای خود را حفظ میکند،زیرا برخلاف فارسی،پدیدهء خنثی شدن تکیه در آن رخ نمیدهد.
یعنی اغلب گویشوران ایرانی این پژوهش،با الگوگیری از آهنگ زبان فارسی،یکی از گروههای تکیهای در هر گروه آهنگی ژاپنی را با تکیه زر و بمی هستهای تولید کردهاند و هیچیک زا تکیههای پس از آن تظاهر نیافته است."