Abstract:
هدف: این مقاله تلاش می کند تا تاثیر رهبری معنوی بر قابلیت یادگیری سازمانی در پژوهشگاه حوزه ودانشگاه موردبررسی قرار دهد. روش: روش مقاله پیمایشی(survey) می باشد. یافته ها: بر این اساس، یافته های تحقیق نشان داد که بین مولفه های رهبری معنوی و قابلیت یادگیری سازمانی ارتباطی معنادار وجود دارد. هم چنین، از میان مولفههای رهبری معنوی، چشمانداز بیشترین تاثیر را بر قابلیت یادگیری سازمانی دارد و عشق به نوعدوستی نیز از این نظر در آخرین مرتبه قرار دارد. نتیجه گیری: بر اساس یافته های تحقیق، رهبری معنوی برای سازمانهای امروز از اهمیت شایانی برخودار است و رهبران معنوی با اقداماتی نظیر: خلق چشم انداز مشترک برای کارکنان، و همچنین، تلاش برای استقرار فرهنگ سازمانی مبتنی بر ارزش های انسانی میتوانند به خلق و تقویت فضای یادگیری در سازمان کمک کرده، از این طریق به پویایی سازمان در فضای رقابتی امروز یاری رسانند.
Machine summary:
نتیجه گیری: بر اساس یافته های تحقیق، رهبری معنوی برای سازمانهای امروز از اهمیت شایانی برخودار است و رهبران معنوی با اقداماتی نظیر: خلق چشم انداز مشترک برای کارکنان، و همچنین، تلاش برای استقرار فرهنگ سازمانی مبتنی بر ارزش های انسانی میتوانند به خلق و تقویت فضای یادگیری در سازمان کمک کرده، از این طریق به پویایی سازمان در فضای رقابتی امروز یاری رسانند.
(Malone&Fry, 2003) با توجه به مطالب عنوان شده و نقش مهم رهبری معنوی در سازمانها در جهت بهبود قابلیت یادگیری سازمانی، این مقاله به بررسی تأثیر نقش رهبری معنوی بر قابلیت یادگیری سازمانی در پژوهشگاه حوزه و دانشگاه می پردازد.
2009) § پیشینه تحقیقات انجام شده: ضیایی و همکاران (1386) در تحقیقی به بررسی " نقش رهبری معنوی در توانمندسازی کارکنان دانشگاه تهران" پرداختند و به نتایج زیر دست یافتند: بین ابعاد رهبری معنوی (چشم انداز، عشق به نوع دوستی، ایمان به کار، معناداری در کار و عضویت در سازمان) با توانمندسازی کارکنان رابطه معناداری وجود دارد و بین تعهد سازمانی و توانمندسازی کارکنان رابطه علی وجود ندارد و در نهایت رابطة علی معکوسی میان بازخورد عملکرد رهبر و توانمندسازی کارکنان وجود دارد(ضیایی و همکاران، 1387).
آیدینAydin"/> و سیلانCeylan"/> (2009) در تحقیقی با عنوان "تاثیر رهبری معنوی بر قابلیت یادگیری سازمانی" به بررسی 578 نفر از کارکنان کارگاه فلزکاری پرداختند و به این نتایج دست یافتند که بین ابعاد رهبری معنوی (چشمانداز، ایمان به کار، عشق به نوع دوستی، معناداری و عضویت) و قابلیت یادگیری سازمانی همبستگی معناداری مثبتی وجود دارد(Aydin & Ceylan, 2009).