چکیده:
هدف از پژوهش حاضر، تعیین اعتبار و پایایی پرسشنامه بهبود استرس برای ورزشکاران بود. جامعه آماری پژوهش ورزشکاران حرفهای و نیمه حرفهای رشتههای هندبال و بسکتبال کشور که در سطح کشوری و تیمهای ملی ردههای سنی مختلف فعالیت میکردند، بودند و از بین آنها 510 ورزشکار به طور تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابـزار اندازهگیری پرسشنامه 76 سوالی بهبود استرس برای ورزشکاران (Rest Q – Sport) با نوزده خرده مقیاس (استرس عمومی، استرس احساسی، استرس اجتماعی، کشمکش/فشار، خستگی، کمبود انرژی، مشکلات جسمانی، موفقیت، ریکاوری اجتماعی، ریکاوری جسمی، تندرستی عمومی، کیفیت خواب، استراحت مختل شده، خستگی احساسی، آسیب دیدگی، آمادگی جسمانی، مشکلات شخصی، خودکارامدی و خودگردانی) بود. روش امتیازگذاری به سوالات براساس طیف لیکرت پنج گزینهای (از هرگز=1 تا همیشه=5) بود. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه پس از ترجمه توسط ده تن از استادان متخصص تربیتبدنی تایید شد. روشهای آماری مورد استفاده، شاخصهای توصیفی برای توصیف دادهها، آلفای کرونباخ برای تعیین پایایی، تحلیل عاملی تاییدی و t تک نمونهای به منظور بررسی اختلاف میانگینها بود. یافتههای پژوهشی نشان دهنده پایایی (98/0=?) برای پرسشنامه بهبود استرس برای ورزشکاران بود. در خصوص اعتبار سازه و براساس میزان روابط و T-value، تمامی سوالات رابطه معناداری با عامل داشتند. شاخصهای نسبت x2 به df (03/2) و 052/0=RMSEA، 97/0=NFI، 93/0=NNFI، 98/0=IFI، 91/0=RFI، 93/0=GFI هم برازش مدل را تایید کردند. همچنین در خصوص روابط عاملها با مفهوم بهبود استرس برای ورزشکاران نتایج نشان داد که تمامی عاملها توانستند پیشگوی خوبی برای مفهوم بهبود استرس برای ورزشکاران باشند. در نتیجه اعتبار درونی و بیرونی مدل « بهبود استرس برای ورزشکاران» تایید شد.
The main objective of this research was to evaluate reliability and validity of Recovery Stress Questionnaire for Athlestes (Rest Q-Sport). Professional and semi-professional athletes of handball and basketball constitute statistical population of current work. Some 510 athletes were chosen in random as statistical samples. Measurement tool used was a Rest Q-Sport comprised of 76 questions with 19 sub scales (general stress, emotional stress, social stress, struggle/strain, fatigue, energy deficiency, physical problems, success, social recovery, physical recovery, general health, sleep quality, impaired relaxation, emotional fatigue, injury, physical fitness, personal problems, self-efficacy, self-regulation). The scoring method was based on a 5-choiced Likert scale. Face and content validity of the questionnaire was verified after being translated by expert professors of physical exercise. Statistical methods applied were descriptive indexes for description of data, Cronbach’s alpha for reliability assessment, confirmatory factor analysis, and t individual samples for studying difference with average values. Research findings were indicative of a=0.98 reliability for Rest Q-Sport. All questions showed significant relations with the factor in terms of structure validity and based on the extent of relations and T-values. Indexes of x2/df=2.03, RMSEA=0.052, NFI=0.97, NNFI=0.93, IFI=0.98, RFI=0.91, GFI=0.93, AGFI=0.90 also demonstrated fitness of the model altogether. Moreover, regarding the relation between factors and concept of improved stress for athletes, the obtained results indicated that all factors were able to predict the concept of improved stress well. Therefore, internal and external validities of the model “improved stress for athletes” were confirmed as well.
خلاصه ماشینی:
نتیجة شاخص های آزمون خوبی (نیکویی ) برازش متغیر df به RMSEA x٢ NNFI NFI CFI IFI RFI AGFI GFI 0/98 0/97 0/97 0/98 0/98 0/91 0/93 0/052 2/03 Rest Q – Sport نتیجه تأیید تأیید تأیید تأیید تأیید تأیید تأیید تأیید تأیید براساس جدول ٥، به غیر از عامل کیفیت خواب (٠٤٦٥≥P ، ٠٧٣-=t)، با توجه به مقادیر استرس عمومی (٠٠٠١≥P ، ١٧٦٣-=t)، استرس احساسی (٠٠٠١≥P ، ١٦٤٨-=t)، استرس اجتماعی (٠٠٠١≥P ، ١٣/٤٢- =t)، کشمکش یا فشار (٠٠٠١≥P ، ٨٥٥-=t)، خستگی (٠٠٠١≥P ، ١٦٧-=t)، کمبود انرژی (٠٠٠١≥P ، ١٤٩٢-=t)، مشکلات جسمانی (٠٠٠١≥P ، ١٧٤٩-=t)، موفقیت (٠٠٠١≥P ، ١٤٩٢-=t)، ریکاوری اجتماعی (٠٠٠١≥P ، ١٣٢٦=t)، ریکاوری جسمی (٠٠٠١≥P ، ٩٨٦=t)، تندرستی عمومی (٠٠٠١≥P ، ١٢٤٨=t)، استراحت مختل شده (٠٠٠١≥P ، ٨٨١-=t)، خستگی احساسی (٠٠٠١≥P ، ١٧٢-=t)، آسیب دیدگی (٠٠٠١≥P ، ١١٣٤-=t)، آمادگی جسمانی (٠٠٠١≥P ، ١٠٠٦=t)، مشکلات شخصی (٠٠٠١≥P ، ٧٩٨=t)، خودکارامدی (٠٠٠١≥P ، ١١١٨=t) و خودگردانی (٠٠٠١≥P ، ٩٣٨-=t) نتیجه گرفته می شود که میانگین نمرة عامل های بهبود استرس برای ورزشکاران به مراتب از میانگین فرضی بهتر و بیشتر است .
نتایج به دست آمده از آزمون t تک نمونه ای در این پژوهش نشان داد که غیر از عامل کیفیت خواب (٠٤٦٥≥P)، میانگین نمره های سایر عامل های بهبود استرس در بین ورزشکاران به مراتب از میانگین فرضی به طور معناداری بهتر و بیشتر بود (٠٠٠١≥P)، بنابراین تمامی عامل ها و کل پرسشنامه از قدرت تشخیص لازم نیز برخوردارند.