چکیده:
در این پژوهش رابطه سبکهای مدیریت کلاس باخودتنظیمی وپیشرفت تحصیلی دانش آموزان متوسطه اول شهر ارومیه منطقه نازلو مورد بررسی قرار گرفته است . نمونه مورد پژوهش شامل ٥٠ نفر از معلمان زن ، ٥٠ نفرازمعلمان مردبه صورت هدفمند وتصادفی انتخاب شدند.. به منظور اندازه گیری از پرسش نامه سبک مدیریت کلاس وپرسشنامه خودتنظیمی بوفارد وبرای پیشرفت تحصیلی از نمرات دانش آموزان استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره استفاده شده است نتایج نشان داد که بین سبک مدیریت تعاملگرا ومداخله گرا معلمان و میزان پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه وجود داشته ومعلمان زن بیشتر ازمردان از سبک تعامل گرا استفاده میکنند. هم چنین رابطه میان این متغیرها معکوس می باشد، بدین معنی که هرچه نمرات سبک مدیریت کلاس کاهش می یابد نمرات یادگیری خود تنظیمی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان افزایش می یابد.
خلاصه ماشینی:
همچنین این یافته میتواند با یافته های کانترو همکاران (٢٠٠٧) همخوان باشد که نشان دادند ادراک راهبردهای مدیریت کلاس فردی میزان علاقه ی دانش آموزان را پیش بینی نموده است در تبیین این یافته میتوان گفت چون الگوهای تعاملی در مدیریت کلاس همانگونه که از نام آن مشخص است ، بر پایه ی این ایده ی اساسی قرار دارد که کنترل رفتار دانش آموزان مشترک معلمان و فراگیران است و تنها نمی توان مسئولیت آن را به معلمان واگذار کرد (لوین و نولان ، به نقل از فرخ نژاد، ١٣٨٠ ؛ نقل از سرمدی و سیف ، ١٣٨٩)، بنابراین معلمان برخوردار از این سبک مدیریت کلاس نهایت تعامل را با دانشآموزان داشته و سعی در ایجاد تعاملات گروهی بین دانش آموزان با همدیگر دارنددر تبیین این یافته میتوان گفت ، طرفداران نظریه ی تعاملگرا در مدیریت کلاس بسیاری از عقاید انسانی یا روان شناختی دانش آموز- محور را قبول دارند، اما معتقدند ماهیت گروهی کلاس مستلزم این است که معلم نیازهای گروه را به عنوان یک کل بر نیازهای فردی دانش آموزان ترجیح دهد و از راهبردهای گروهی یاددهی- یادگیری به جای راهبردهای فردی استفاده (کندفرخ نژاد، ١٣٨٠ ؛ نقل از سرمدی و صیف ، ١٣٨٩)، بنابراین معلمان برخوردار از سبک مدیریت کلاس تعاملگرا برای تدریس از راهبردهای گروهی یاددهی-یادگیری استفاده میکنند و این امر موجب پیشرفت درسی بالاتر در دانش آموزان می شود.