چکیده:
رسانههای نوین یک اصطلاح فراگیر است که اشاره به ابزارهای رسانهای دارد که به شیوههای تعاملی و مشارکتی بهکار گرفته میشود. حضور و تاثیرگذاری رسانههای نوین در تمامی ابعاد حیات بشری اعم از سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در سطح روابط فروملی، ملی و بینالمللی بهطور روزافزون در حال گسترش است. این فناوریها، همراه با رشد روزافزون شرکتهای چندملیتی، سازمانهای بیندولتی و بازیگران غیردولتی، یک جهان بدون مرز را ایجاد کرده است و نظام دولت ـ ملت را بیاعتبار ساخته است. با وجود ادبیات گسترده پیرامون نقش رسانههای نوین در اهداف خرابکارانه(تروریسم، جرم)، نقش رسانههای نوین در صلحسازی و حلوفصل منازعات کمتر مورد توجه قرار گرفته است. در همین راستا، این پژوهش به بررسی نقشی که رسانههای نوین میتوانند در حلوفصل منازعات و برقراری صلح ایفا کنند، میپردازد. برهمین اساس، سوال پژوهش حاضر این است که رسانههای نوین چگونه میتوانند در حلوفصل منازعات و برقراری صلح نقشآفرینی کنند؟ فرضیة پژوهش این است که رسانههای نوین از طریق تغییر ایستارهای افراد و بازسازی اعتماد، توانمندسازی گروههای اجتماعی و تنوعبخشی مجاری ارتباطی میتوانند بسترهای دموکراتیک حلوفصل منازعات و برقراری صلح را تقویت کنند. روش پژوهش، توضیحی ـ تبیینی است.
New media is an umbrella term that covers media tools being used in participatory and interactive ways. These technologies, along with the growing influence of international corporations, intergovernmental organizations, and nonstate actors have created a world without boundaries and made the nation state less relevant. Despite the volume of research exploring the use of new media for destructive purposes (terrorism, crime,) on the other hand, very little has been said about the role that new social media, can play for the transformation and prevention of conflicts. The presence and influence of new media on all aspects of human life, including the political, economic and social relations between subnational, national and international, are increasingly expanding. In this regard, this study examines the role that new media can play in resolving conflicts and building peace. Accordingly, the question is that how new media can resolve conflict and peace? The research hypothesis is that new media by changing the attitudes of people and rebuild trust, empowerment of community groups and the diversification of communication channels can Strengthen Fields of democratic settlement of conflict.
خلاصه ماشینی:
com@Politic١١٠ فرضیه پژوهش این است که رسانه های نوین از طریق تغییر نظام باورها و نظام شناختی افراد و بازسازی اعتماد، توانمندسازی گروههای اجتماعی و تنوعبخشی مجاری ارتباطی میتوانند بسترهای دموکراتیک حل وفصل منازعات و برقراری صلح را تقویت کنند.
(٣ :١٩٩٧ ,Hamelink) در چنین جوامعی استفاده گستردهای از ابزارهای آنلاین برای هماهنگ ساختن میزان توسعه و تغییر به کار گرفته شده است و معمولا شامل فعالان، سازمانهای مردمنهاد، جنبش های اجتماعی، سازمانهای بین المللی و سایر کنشگران جامعه مدنی میشود.
( ;٢٠٠١ ,Robinson ;٢٠٠٤ ,Becker ٢٠٠٣ ,Shinhar) هرچند ایجاد صلح ممکن است ابعاد توسعه ای و بشردوستانه را به همراه داشته باشد، ارزیابی رسانه های نوین با در نظر گرفتن این ابعاد و متناظر با پیشرفت ها در حوزه پاسخ و واکنش به شرایط اضطرار و بهبود شرایط اقتصادی و اجتماعی برای جوامع محلی در کشورهای درحالتوسعه و یا توسعه نیافته اهمیت دارد.
نمونه هایی از شبکه پیشگیری از خشونت کنیا، نظارت بر انتخابات اوگاندا، اقتباس محدود سودان از فناوری برای ارتباطات اجتماع، توانمندسازی جامعه مدنی قبرس و موارد دیگر اثبات میکند که رسانه های نوین ممکن است زمینه سازان صلح باشند نه به دلیل این که مستقیما افراد محلی را نسبت به افراد ملی و بین المللی یا حاشیه ای را در برابر نخبگان توانمند میسازد بلکه بدین دلیل که میتوان از آن برای بسیج کنشگران مدنی که ممکن است بر توازن قدرت در فرآیند برقراری صلح تأثیر بگذارند، بهره گرفت .