خلاصه ماشینی:
"اما در بانکداری اسلامی یکی از راههای تجهیز منابع، سپردههای قرض الحسنه است که سودی به آن تعلق نمیگیرد ، ولی از لحاظ سایر منابع تجهیز تقریبا با سایر بانکهای متعارف یکی است،یعنی سود به سپردهها تعلق میگیرد؛و در مورد تخصیص منابع نیز قراردادهای متعددی مورد استفاده است،از جمله قراردادهای مبادلهای و مشارکتی که اولی بر مبنای (به تصویر صفحه مراجعه شود) بهتر است که بهره را در ادبیات بانکی بدون ربا باز تعریف کنیم.
از آنجایی که بانک یک بنگاه تجاری نیست،بلکه یک واسطهگر مالی است که امر تجارت و تولید را تسهیل میکند،لذا به کارگیری عقد مشارکت مدنی و یا هر نوع عقود مشارکتی دیگر، فرایند اعطای تسهیلات بانکی را که در بانکداری متعارف جهانی در شکل حقوقی وام با بهره صورت میگیرد،با پیچیدگی روبرو میسازد و در قالب مشارکت با عنوان یک عمل صوری، سود مورد انتظار بانک از پیش تعین و در واقع،استقراض با بهره انجام میشود.
ادامه نظریات دکتر جامساز را در قالب مصاحبه میخوانید: ؟/جناب دکتر جامساز،چرا هنگامی که بانکهای تخصصی به گسترش شعب و فعالیتهای تجاری پرداختند،رونق یافتند؟ نظام بانکداری ما در بخش تولید،هم به لحاظ تامین سرمایه و هم از نظر تامین تنخواهگردان بسیار ضعیف عمل میکند،زیرا معمولا نرخ بازده سرمایه در تولید بسیار پایین است و لذا با نرخ بالای بهره بانکی،بخش عظیمی از صنایع کشور که از بازده پایینتر از نرخ بهره برخوردارند،قادر به بازپرداخت قراردادهای مشارکتی به سبب ناسازگاری با ماهیت عملیات بانکی،کمتر مورد استفاده قرار میگیرند،و اگر هم استفاده شوند، قراردادهای صوری هستند."