چکیده:
مفهوم کارآفرینی در دهههای اخیر توجه جدی محافل علمی و سازمانهای دولتی و خصوصی را به خود جلب نموده است.
مروری بر ادبیات کارآفرینی نشان میدهد که کارآفرینی اغلب رویکردی اقتصادی درصدد ارائه راهکارهای جدید برای حداکثر
سازی سود و کسب درآمد میباشد. ازاینرو سازمانهای اجتماعی نیز بایستی با استفاده از مفهوم کارآفرینی اجتماعی تحولی
در ساختار سنتی خود به وجود آورند. بنابراین هدف پژوهش حاضر تبیین مدلی مفهومی کارآفرینی اجتماعی در کمیته امداد
داده های تحقیق توصیفی می باشد. جامعه آماری مورد نظر در این پژوهش شامل کلیه مدیران استانی و کشوری کمیته امداد
امام خمینی (ره) کشور به تعداد ۶۰ نفر می باشد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه محقق ساخته ای که با الهام از
مدل کارآفرینی اجتماعی دیز گرفته شده است انتخاب و در پژوهش مورد استفاده قرار گرفته شد. یافته های تحقیق نشان داد
که وضعیت کارآفرینی اجتماعی مدیران بر طبق مدل دیز با احتمال خطای کمتر از ۰/۰۰۱ بالاتر از متوسط می باشد؛ و
همچنین برای بررسی و تبیین مدل مفهومی پژوهش از روش ساختاری استفاده شد. نتایج فوق نشان می دهد که کارآفرینی
اجتماعی هنگامی با کیفیتی در خور توجه قلمداد می گردد که حضور در فرایند مستمر نوآوری» تطابق و یادگیری و همچنین
فعالیت های جسورانه بدون توجه به محدودیت منابع انجام گیرد و در نهایت حس مسئولیت پذیری در قبال دیگر نهاد های
اجتماعی در ایجاد نتایج موثر قرار گیرد. ضمنا باید کلیه طراحی های مد نظر برای کارایی بهتر در مبحث کارآفرینی اجتماعی
حول محورهای مورد نظر باشد.
The concept of entrepreneurship in recent decades has attracted the attention of academic circles and public and
private organizations. An overview of entrepreneurship literature suggests that entrepreneurship is often an
economic approach seeking new ways to maximize profits and earn money. Therefore, social organizations
should create a social transformation concept in their traditional structure, so the purpose of this study is to
explain the conceptual model of social entrepreneurship in the Imam Khomeini Relief Committee of the whole
country. The method used in this research is applied in terms of purpose and in terms of the nature and collection
of descriptive research data. The statistical population of this study includes all provincial and national managers
of the Imam Khomeini Relief of the country with 60 people. The instrument used in this research was a
researcher-made questionnaire that was inspired by the social entrepreneurship model of Dies and was used in
the research. The findings of the research showed that the social entrepreneurship status of managers according
to the Dees model with an error rate of less than 0.001 is higher than the average. The structural method was
used to study and explain the conceptual model of research. The results of this study show that social
entrepreneurship is considered to be of high quality in the presence of the continuous process of innovation,
adaptation and learning as well as bold activities without regard to resource constraints, and ultimately a sense of
accountability to other institutions. Socially create effective results. In addition, all design should be designed for
better performance in social entrepreneurship around the desired axis.
خلاصه ماشینی:
-Davis -Dees at al جدول (2): یافته های جمعیت شناختی رجوع شود به تصویر صفحه یافته های استباطی: بررسی وضعیت کارآفرینی اجتماعی مدیران کمیته امداد امام خمینی (ره) کشور براساس مدل دیز از آنجایی که در پرسش مورد نظر به بررسی وضعیت یه متغیر می پردازد، جهت تحلیل آن از آزمون t با ارزش ثابت استفاده می نماییم که در ادامه آورده شده است.
یادآور می شود که در این پژوهش، کارآفرینی اجتماعی به عنوان متغیر مکنون و عاملان تغییر در بخش اجتماعی، شناخت و پیگیری فرصت های جدید در جهت ایجاد و حفظ ارزشهای اجتماعی، انتخاب ماموریت در راستای ایجاد و حفظ ارزشهای اجتماعی، حضور در فرایند مستمر نوآوری، تطابق و یادگیری، فعالیت جسورانه بدون توجه به محدودیت منابع موجود، ایجاد حس مسئولیت پذیری در قبال نهادهای موثر در ایجاد نتایج و خلق ساز و کارهای شبه بازاری جهت افزایش مسئولیت پذیری خود، به عنوان متغیرهای مشاهده شده در نظر گرفته شده اند.
مدل مفهومی کارآفرینی اجتماعی عناصر شش گانه عاملان تغییر در بخش اجتماعی، شناخت و پیگیری فرصت های جدید در جهت ایجاد و حفظ ارزشهای اجتماعی، انتخاب ماموریت در راستای ایجاد و حفظ ارزشهای اجتماعی، حضور در فرایند مستمر نوآوری، تطابق و یادگیری، فعالیت جسورانه بدون توجه به محدودیت منابع موجود، ایجاد حس مسئولیت پذیری در قبال نهادهای موثر در ایجاد نتایج و خلق ساز و کارهای شبه بازاری جهت افزایش مسئولیت پذیری خود را برای کارآفرینی اجتماعی فراهم می نماید.