چکیده:
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر احساس تنهایی و کفایت اجتماعی نوجوانان دختر دارای نشانههای نوموفوبیا انجام شد. روش پژوهش، نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری را دانشآموزان دختر دوره دوم متوسطه (99-98) در شهرستان کاشان تشکیل میدادند. تعداد 40 نفر از دانشآموزانی که در پرسشنامه نوموفوبیا بالاترین نمره را کسب کرده بودند به صورت هدفمند گزینش و به صورت تصادفی در دو گروه گواه و آزمایش جایگزین شدند. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه نوموفوبیا (ییلدریم و کوریا، 2015)، پرسشنامه احساس تنهایی اجتماعی-عاطفی (دیتوماسو، برانن و بست، 2004) و پرسشنامه کفایت اجتماعی (پرندین، 1385) استفاده شد. برنامه آموزش مهارتهای زندگی در 10 جلسه 1.5 ساعته برای اعضای گروه آزمایش اجرا گردید. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون تحلیل کواریانس چندمتغیری استفاده شد. یافتههای حاصل نشان داد که آموزش مهارتهای زندگی منجر به کاهش احساس تنهایی و افزایش کفایت اجتماعی در دانشآموزان دارای نوموفوبیا شده است (001/0p). با توجه به نتایج پژوهش حاضر پیشنهاد میگردد آموزش مهارتهای زندگی در برنامه دانشآموزان دارای نوموفوبیا گنجانده شود.
The purpose of this study was to investigate the effectiveness of life skills training on loneliness and social competence in girl adolescents with symptoms of nomophobia. The research method was quasi-experimental with a pre-test post-test design with a control group. The statistical population consisted of female high school students (2020-2019) in Kashan. 40 students with the highest score in the nomophobia questionnaire were purposefully selected and randomly assigned to the control and experimental groups. the nomophobia questionnaire )Yildirim & Correia, 2015), socio-emotional loneliness questionnaire (DiTommasso, Brannen & Best, 2004), and social competence questionnaire (Parandin, 2006) were used to collect data. life skills training program was performed in 10 sessions of 1.5 hours for the members of the experimental group. In order to analyze the data, a multivariate analysis of covariance test was used. the results showed that life skills training has reduced the loneliness and increased social competence in students with nomophobia) p/001). According to the results of the present study, it is suggested that the life skills training program be included in the curriculum of students with nomophobia.
خلاصه ماشینی:
اثربخشي آموزش مهارت هاي زندگي بر احساس تنهايي و کفايت اجتماعي در نوجوانان دختر داراي نشانه هاي نوموفوبيا The effectiveness of life skills training on loneliness and social competence in girl adolescents with symptoms of nomophobia دکتر فريبرز صديقي ارفعي (نويسنده مسئول ) Dr. Fariborz Sedighi Arfaee * دانشيار روانشناسي، دانشگاه کاشان ، کاشان ، ايران .
چکيده Abstract The purpose of this study was to investigate the پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش مهارت هاي زندگي بر effectiveness of life skills training on loneliness and احساس تنهايي و کفايت اجتماعي نوجوانان دختر داراي نشانه هاي social competence in girl adolescents with symptoms of nomophobia.
به منظور گردآوري اطلاعات از پرسشنامه نوموفوبيا loneliness socio-emotional 2015), Correia, (ييلدريم و کوريا، ٢٠١٥)، پرسشنامه احساس تنهايي اجتماعي-عاطفي questionnaire (DiTommasso, Brannen & Best, 2004), and social competence questionnaire (Parandin, 2006) (دي توماسو، برانن و بست ، ٢٠٠٤) و پرسشنامه کفايت اجتماعي (پرندين ، were used to collect data.
the results showed that life skills حاصل نشان داد که آموزش مهارت هاي زندگي منجر به کاهش احساس training has reduced the loneliness and increased social competence in students with nomophobia (تنهايي و افزايش کفايت اجتماعي در دانش آموزان داراي نوموفوبيا شده p>0/001).
لذا هدف پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي آموزش مهارت هاي زندگي بر احساس تنهايي و کفايت اجتماعي در نوجوانان دختر مبتلا به نوموفوبيا است .
بحث و نتيجه گيري پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش مهارت هاي زندگي بر احساس تنهايي و کفايت اجتماعي نوجوانان دختر داراي نشانه هاي نوموفوبيا انجام شد.
نتايج نشان داد که آموزش مهارت هاي زندگي موجب کاهش احساس تنهايي و افزايش کفايت اجتماعي در افراد داراي نوموفوبيا ميشود.