چکیده:
شروع اعتراضات سوریه از مارس 2011 پس از دومینوی انقلابهای عربی، اگر چه با خواستههای مردمی همراه بود، اما با فاصلهای اندک، صحنه سیاسی سوریه را دچار اغتشاشات و ناآرامیهایی کرد که متأثر از حمایتها و دخالتهای خارجی بود. با شکلگیری بحران سیاسی در سوریه، بازیگران منطقهای و فرامنطقهای مطابق مقدورات و محذورات خود، همچنین با تبعیت از آموزههای رئالیستی حاکم بر سیاست خارجی خود که مبتنی بر آموزههای واقعگرایانه میباشد؛ درصدد تأمین حداکثر منافع ملی خویش در ابعاد گوناگون از طریق مشارکت در بحران سوریه برآمدند. نوشتار حاضر به روش توصیفی- تحلیلی و با تکیه بر منابع کتابخانهای و الکترونیکی تهیه شده است
Syrian protests in March 2011 after Arab revolutions although has been accompanied with public demands but it shortly turned the Syrian political situations in to insurgency and instability under the external intervention. Initiating the political crisis of Syria, the regional and post regional states began to intervene in this crisis according to their capabilities and restrictions along dominant realistic approach in foreign policy to maximize their national interest through participation in Syrian crisis. Using the analytical-descriptive research methodology, this paper is written through library and electronic tool of ghatering data
خلاصه ماشینی:
حمايت از دولت بشار اسد به عنوان متحد و شريک استراتژيک خود و ممانعت از استقرار دولت متحد غرب در دمشق از دوره پساتحريم ، تلاش براي برقراري توازن قدرت در خاورميانه به ويژه در ميدان سوريه ، حفظ وضعيت روسيه در بندر راهبردي طرطوس در شرق مديترانه ، حضور در حيات خلوت آمريکا در پاسخ به حضور غرب در اوکراين و شرق اروپا که زماني حوزه نفوذ روسيه بود، آزمايش انواع سلاحهاي پيشرفته موشکي و جنگندههاي دور پرواز روسي در يک جنگ واقعي براي نخستين بار پس از زمان فروپاشي شوروي، سرگرم کردن آمريکا و غرب در سوريه با هدف انحراف توجه آنها از دخالت روسيه در اوکراين و مجموعه مشترک المنافع ، به دست آوردن کارتهايي در سوريه براي بازي با آمريکا با هدف کاهش يا لغو تحريم ها که به دليل دخالت نظامي روسيه در اوکراين عليه روسيه اعمال ميشود، مبارزه با داعش با هدف ضربه زدن به چند هزار چچني حاضر در اردوگاه داعش به منظور جلوگيري از بازگشت آنان به قفقاز در شمال روسيه که با توجه به مسلمان بودن و جمعيت در حال افزايش آنان در حالي که نرخ رشد جمعيت روسها منفي است و از سويي تمايلات استقلال طلبانه اين مناطق که ميتواند موجب تهديد امنيت ملي اين کشور شود، کمک به برقراري يک سيستم چندقطبي در نظام بين الملل و افزايش نقش جهاني خود از طريق کمک نسبي به مخالفان ضد هژموني آمريکايي و ممانعت در برابر بازگشت سياست هژموني، افزايش نقش حياتي روسيه و تلاش در راستاي کاهش نفوذ آمريکا و غرب در خاورميانه از طريق توسعه مناسبات با مصر در دوره حکومت ژنرال السيسي و برقراري تعامل اقتصادي گسترده با ترکيه و همچنين همکاري دفاعي و امنيتي در ايران و نقش آفريني بيشتر روسيه در سطح بين المللي از طريق احاطه بر شرق مديترانه در استمرار احاطه در شمال درياي سياه پس از انضمام شبه جزيره کريمه به روسيه از مهمترين اهداف روسيه در سوريه به شمار ميرود..