خلاصه ماشینی:
"خودستایی دگر آزار نشانهها آنتونی لین آیا این خنجر در تاریکی میتواند نشانگر آن باشد که امنایت شیامالان به عنوان خالق حس ششم و ناشکستنی،برای دستیابی به آرزوی جاهطلبانه قرار گرفتن در مقام فیلمسازی مؤلف،به اعماق قلب خود پناه برده است؟در اینجا نکتهای که بیش از هر موضوع دیگر،شگفتی و حیرت مرا برمیانگیزد تیتراژ ابتدایی آخرین فیلم او یعنی نشانههاست که درباره دایرههایی مرموز در مزارع غلات و حمله بیگانگان است.
تردیدی نیست که دایرههای موجود در زمینهای کشاورزی فیلم را خود شیامالان با (تصویرتصویر) استفاده از یک قطعه طناب بسیار بلند،یک جفت پرگار و یک فیل و سینی چای کشیده است و هیچکس نباید از دیدن او با لباسهای عجیب و غریب فضایی و فرورفتن در قالب نقش موجودی از فضای ماورایی شگفتزده شود.
بخشهایی از فیلم بهقدری هنرمندانه و چشمنواز است که همانند میز غذاخوری در عید شکرگذاری چشمها را خیره میکند و تنها دلیلی بر مطرح شدن این پرسش است که؛میزبان این میهمانی باشکوه و مجلل کیست؟اما برای مدتی هیچ اتفاق خاصی رخ نمیدهد و پس از شنیدن قطعاتی اعصاب خردکن از موسیقی آغازین که احتمالا نشانگر تکریم و سپاس جیمز نیوتن هاوارد نسبت به برنارد هرمن است،متوجه میشویم که شیامالان ترجیح داده موسیقی را از دل صداها و فریادهای عادی بیرون بکشد.
اگر این فیلم جدید شیامالان نتوانست به توفیقی همانند آثار پیشین او دست یابد،دلیل آن را باید در خستگی فیلمساز از عناصر قراردادی خود و علاقه برای ورود به عرصههایی دانست که مهارتهای او هیچ تعلقی به آنجا ندارند."