جک بودن - مجله نقد سینما گفتگو و مصاحبه

"در سال 1976 پس از اینکه برندهء جایزه بهترین هنرپیشهء مرد اسکار به دلیل ایفای‌ نقش راندل مک مورفی در«پرواز بر فراز آشیانهء فاخته»شد، به همراه مارلون براندو در یک فیلم وسترن بازی کرد. ظاهرا جک همیشه قبل از فیلمبرداری عصبی می‌شود: «قبل از اینکه یک فیلم را شروع کنم،زمانی که در حال فکر کردن هستم یک دورهء عصبی وجود دارد که من طی آن‌ نمی‌دانم چه چیزی در دنیا از خودم برجا خواهم گذاشت. او برای آماده کردن خود برای نقش وارن اشمیت‌ تا حدود زیادی همان روشی را درپیش گرفت که برای دیگر نقشها نیز درنظر داشت:«آنچه من تاکنون انجام داده‌ام، الزاما نباید به بازی درآید ولی به صورت چارچوب و اساس‌ نقش ظاهر می‌شود. به حدی در نقش خود غرق شدم و به جایی رسیدم که‌ واقعا از آن بدم آمد و با خودم فکر کردم آیا قادر خواهم بود به شخصیت اصلی‌ام برگردم یا نه؟» جواب این سؤال مثبت است."