چکیده:
خانواده تنها نظام اجتماعی است که در همه جوامع ، از مذهبی و غیرمذهبی پذیرفته شده و توسعه یافته
است ؛ و در جوامع مختلف دارای نقش ، پایگاه و منزلت های گوناگون است . با این که هسته ای کوچک از
اجتماع است در حیات اجتماعی مردم نقش و تاثیری فوق العاده دارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان
اثربخشی آموزش تمایز یافتگی بر صمیمیت زناشویی زنان متاهل وابسته به فضای مجازی انجام شد. با توجه
به شیوه اجرا این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون ، پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه
آماری پژوهش شامل زنان متاهل وابسته به فضای مجازی شاهین شهر در سال ١٣٩٩ بودند که از این میان
تعداد ٣٠ نفر به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش قرار
گرفتند. آزمودنیهای گروه آزمایش در ٨ جلسه گروهی آموزش تمایزیافتگی شرکت کردند ولی
مداخله ای بر آزمودنی های گروه کنترل انجام نشد. کلیه آزمودنیهای پژوهش در دو مرحله پیش آزمون ،
پس آزمون به پرسشنامه های پژوهش شامل پرسشنامه ویژگی های جمعیت شناختی، پرسشنامه اعتیاد به
اینترنت (IAT) سال ١٩٩٨ و صمیمیت زوجین تامپسون و والکر(١٩٨٣)؛ پاسخ دادند. داده های پژوهش با
روش تحلیل کواریانس (آزمون شاپیرو- ویلک ) و به وسیله نرم افزار 24-spss مورد تجزیه وتحلیل قرار
گرفت . یافته های پژوهش نشان داد آموزش تمایزیافتگی بر صمیمیت زناشویی، زنان متاهل وابسته به فضای
مجازی موثر است (0/05>p).
لذا یکی از راهبردهای که میتوان برای افرادی که و ابسته به اینترنت و فضای مجازی هستند به کار برد
آموزش فردی و گروهی تمایز یافتگی می باشد.
خلاصه ماشینی:
جامعه آماري پژوهش شامل زنان متاهل وابسته به فضاي مجازي شاهين شهر در سال ١٣٩٩ بودند که از اين ميان تعداد ٣٠ نفر به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه کنترل و آزمايش قرار گرفتند.
يافته هاي پژوهش نشان داد آموزش تمايزيافتگي بر صميميت زناشويي، زنان متاهل وابسته به فضاي مجازي موثر است (٠٠٥>p).
آثار نامطلوب فضاي مجازي بر نهاد خانواده را ميتوان چنين برشمرد: تلفن همراه ممکن است با فراهم کردن زمينه براي گسترش ارتباطات خارج از نظارت خانواده ، موجب بدگماني زوجين به يکديگر، افزايش بي توجهي به قول و قرارها و تعهدات خانوادگي، تداخل حوزه هاي شغلي با زندگي خصوصي و در نهايت ، کاهش روابط و تضعيف اعتماد متقابل اعضاي خانواده به ويژه زوجين شود.
به همين دليل ميتوان بيان داشت که وابستگي به فضاي مجازي جزء عوامل موثر بر صميمت زوجين ميتواند باشد که بر آن تاثير منفي دارد و در اين زمينه نميتوان از نقش فناوريهاي جديد اطلاعاتي و ارتباطي از جمله اينترنت و شبکه هاي اجتماعي مجازي بر روابط درون خانوادگي، سبک زندگي و به خصوص صميمت زوجين افراد غافل ماند (ابراهيم پور و بخشيپور، ١٣٩٥).
بنابراين صميميت شامل نزديکي، تشابه و يک رابطه شخصي عاشقانه يا هيجاني با شخص ديگراست که مستلزم شناخت و درک عملي از فرد ديگر به منظور بيان افکار و احساسات است که اين کيفيت رابطه در بين زنان متاهلي که به فضاي مجازي وابستگي دارند بيشتر دچار خدشه و آسيب بوده و هست .