چکیده:
مقدمه: اختلال نقص توجه/ بیشفعالی، اختلالی عصبی رشدی است که بر ۳-۷ درصد از کودکان اثر میگذارد. هدف: هدف از انجام مطالعه حاضر تأثیر بازخورد قیاسی- اجتماعی مثبت و منفی و کانون توجه بر عملکرد کمی و کیفی مهارت هدفگیری در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیشفعالی بود. روش: تحقیق حاضر از نوع تحقیقات نیمهتجربی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با چهار گروه آزمایشی است. جامعه آماری دانشآموزان پسر مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیشفعال شهر اصفهان با دامنه سنی ۷-۱۰ سال در سال ۱۴۰۰ بودند که ۴۸ نفر راست دست به صورت تصادفی خوشهای براساس نتایج مقیاس درجهبندی رفتار کودکان کانرز به عنوان نمونه آماری انتخاب و به صورت تصادفی به چهار گروه ۱۲ نفری تقسیم شدند. جهت جمعآوری اطلاعات از پرسشنامه اطلاعات فردی، پرسشنامه دست برتری ادینبرگ، آزمون رشد حرکتی درشت اولریخ، مقیاس پرتاب از بالای شانه اندرسون (۱۹۹۹) و تکلیف هدفگیری پرتاب از بالای شانه لوسیانا و همکاران (۲۰۱۲) استفاده شد. جهت بررسی عملکرد گروهها از آزمون تحلیل واریانس یک راهه و آزمون بونفرونی استفاده و دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه ۱۸ تحلیل شد. یافتهها: نتایج نشان داد گروههای مورد مطالعه در پیشرفت کیفی و کمی مهارت هدفگیری با دست تفاوت معنیداری داشتند (۰/۰۵>P). نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد گروه بازخورد قیاسی- اجتماعی مثبت- توجه بیرونی دارای عملکرد بهتر و معناداری نسبت به دیگر گروهها داشت (۰/۰۵>P)، سایر گروههای مورد مطالعه اختلاف معناداری با یکدیگر نداشتند (۰/۰۵P). نتیجهگیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد گروه بازخورد قیاسی- اجتماعی مثبت- توجه بیرونی عملکرد بهتری داشت لذا پیشنهاد میشود در آموزش و یادگیری مهارتهای هدفگیری از این روش استفاده شود.
Introduction: Attention deficit/hyperactivity disorder is a neurodevelopmental disorder that affects 3-7% of children.
Aim: The aim of this study was to compare the effect of deductive-social feedback and attention instructions on the performance of targeting skills in children with attention deficit/ hyperactivity disorder.
Method: This research is a semi-experimental type. Its statistical population was formed by male students suffering from attention/ hyperactivity disorder in Isfahan city with an age range of 7-10 years in 2020. 48 right-handed students were randomly selected as a statistical sample based on the results of the Connors children's behavior rating scale and randomly divided into four groups of 12 people. In order to collect data Personal Information Questionnaire, Edinburgh Handedness Inventory, Ulrich's Gross Motor Development Test, Anderson's Over Shoulder Throw Scale (1999) and Luciana et al. (2012) Over Shoulder Throw Targeting Task were used. Data were analysis with using one-way ANOVA test and Bonferroni's post-hoc test using SPSS-18 software.
Results: The results showed that the studied groups had significant differences in the qualitative and quantitative development of hand targeting skills (P0.05).
Conclusion: The results showed that the comparative-social positive-external attention group performed better, so it is suggested to use this method in teaching and learning goal-setting skills.