خلاصه ماشینی:
"در نزد کسانی که فیلمهای علی حاتمی را از قبل انقلاب دیدهاند -اعم از آنکه آثار او را پسندیده باشند یا نه- ناصواب است و موجب حیرت!متأسفانه شرایط بحث در مورد آثار قبل و بعد از انقلاب مرحوم حاتمی در تبوتاب مصیبت مرگ او برای علاقهمندان و دوستداران سینمای ایران،پسندیده نیست ولیکن حقیقتطلبی و حقگویی خصوصا آنجا که پای دین و مذهب و ارزشها در میان باشد این پرسشها را به ذهن کسانی که حاتمی را میشناختند، متبادر میکند که تکیه بر ارزشهای پوسیده و زهوار دررفتهء دورهء قاجار چه ربطی به مبارزه با غرب و تهاجم فرهنگی دارد؟!!آیا هویت اسلامی-ملی ما همین هشت دریها،بتهجقههای قاجاری و...
اینکه هنرمندان در این کار آزادند یا خیر بحث دیگری است البته در اینکه حاتمی فیلمسازی بود که به طمع جوائز بیگانگان، خوش رقصی نمیکرد؛فعال،پرکار و پرتلاش بود و تحت هیچ شرایطی در قبل و بعد از انقلاب توقف نداشت و بالاخره سعی میکرد برای ملت ایران فیلم بسازد،جای تردید ندارد،از اینرو میتواند برای برخی فیلمسازان غربزده و مردمگریز سینمای ایران مقتدا باشد."