خلاصه ماشینی:
"2. استفاده بهینهء سینماگر کودک از پیشینهء تاریخی،فرهنگی، ملی و دینی تمدن ایران-اسلامی: جای هیچگونه شکی نیست که تمدن ایرانی از کهنترین تمدنها و تمدن اسلامی غنیترین تمدن بشری از آغاز تاریخ بوده است.
اما متأسفانه در سینمای ما با وجود گستردگی موضوعی و نیز تعدد شخصیتهای بارز و درخشان در بستر تاریخ ملی و دینی،میتوان اذعان داشت هیچ کاری صورت نگرفته است.
3. عدم توجه لازم و کافی به مقولهء«سینمای کودک»توسط دستگاههای فرهنگی ذیصلاح: با وجود پشت سر گذاشتن چند سال پرهیاهو و پرمجادله،حول محور «تهاجم فرهنگی»،با کمال تعجب هنوز هم،راهکارهای عملی و درستی در زمینهء چگونگی مقابله با این تهاجم وسیع،ارائه نشده است.
کلام آخر اینکه«سینمای کودک»ما از آغاز تاکنون،با وجود متولیانی نظیر«کانون پرورش فکری»(سال تأسیس 1348)و نبسامانی،رنج میبرد و هنوز راه به جایی نبرده است و این وادی «ظریف»و در عین حال«پیچیده»،نیازمند امعاننظر و تحقیق و تدقیق بیشتر است."