سینمای دینی

"آیا باید فیلمهایی را که در«فرهنگ‌ عامه»نگرش دوگانه«ما در برابر آنها»را تشویق می‌کنند،مورد ستایش قرار داد؟آیا چنین فیلم‌هایی،برای خنثی کردن هر نوع‌ چالش با ساختارهای استیلاجویانه ساخته می‌شوند؟آیا فیلمی‌ همچون«جنگ ستارگان»واقعا همین کار را می‌کند(یا فقط همین کار را می‌کند)،اما سوال اصلی در اینجا این است که آیا ارزش‌هایی را که‌ گوردون از آنها نام می‌برد واقعا همان ارزش‌هایی هستند که فرد باید بی‌چون و چرا به عنوان ویژگی فیلم‌های عامه‌پسند قبول کند؟ این پرسش منجر به ایجاد رویکرد دیگری در مورد ارزش‌های‌ فیلم‌های عامه‌پسند شد،که احتمالا بیشتر میان محققان دینی رواج‌ دارد. گاهی اوقات،تحلیل‌گران ایدئولوژیک فیلم‌ها، آنقدر از محتوای فیلم‌هایی که بررسی می‌کنند،اطمینان دارند که از طبقه‌بندی‌های ثابتی برای تفسیر آنها استفاده‌ می‌کنند و از جزئیات فیلم‌های خاص غافل‌ می‌مانند؛مثلا در تحلیل فمینیستی روانشناسانهء باربارا کرید،همهء هیولاهای سینمایی نمادی از زنان به شمار می‌آیند(زیرا در فرهنگ ما از جنس‌ مونث به عنوان هیولا یاد شده است)؛حتی وقتی‌ هیولا ظاهرا در داستان فیلم،مذکر هستند. بسیاری از تحلیل‌گران،هر دو این روش‌ها را به کار می‌برند و به‌ این ترتیب تعادلی میان آنها برقرار می‌کنند،اما اصول به کارگیری هر یک از این روش کدام است؟ کدامیک ار معیارهایی که در خود فیلم‌ها وجود دارند،ممکن است بر نگرش مثبت یا منفی نسبت به یک‌ فیلم خاص تأثیر بگذارد؟آیا این‌ فقط مربوط به«ذائقه‌ای»است که از جهان‌بینی ما نشأت گرفته است،یا اصول دیگری وجود دارد که‌ می‌تواند راهنمای محقق دینی سینما برای دستیابی به پاسخ این پرسش‌ باشد؟ به نظر می‌رسد بررسی دقیق‌تر مفهوم«اسطوره»به حل این معما کمک کند."