چکیده:
در سالهای پس از خاتمه جنگ دوم جهانی و همزمان با گسترش تجارت جهانی و
سیاستهای حمایت گرایانه بازر گانی, بحث در خصوص آزادسازی تجارت و امکان دستیابی
بیشتر به بازارها در عرصه بینالمللی گسترش یافت و چند دور مذاکرات تجاری چندجانبه که
ماحصل تمام آتها در موافقتنامههای گفت وگوهای دور اروگوئه تبلور یافت. فضای مساعدی را
برای آزادسازی تجاری. سرمایه گذاری. بازارهای پولی و مالی و خدمات ایجاد کرد.
در تمام مذاکرات چندجانبه. همواره کشورهای در حال توسعه نگران وضعیت اقتصادی خود
و سیمشان در بازار بینالمللی بودند. با این حال کشورهایی که پا پیش نهاده و در دور
مذاکرات چندجانبه مشار کت بیشتری پیدا کردند. نهتنها توانستند امتیازاتی دا برای دستیابی
بیشتر به بازارهای کشورهای صنعتی برای خود کسب کنند. بلکه الزاماتی را برای ادغام در
اقتصاد. و نجارت جهانی برای خود متصور ساختند که برنامهریزی برای انجام اصلاحات ساختاری
دراینگونه کشورها را هدف گذاری و عملیاتی ساخت. در نتیجه انجام این اصلاحات. امروز
شاهد تقویت بنیه رقابت این کشورها و رشد صادراتشان به بازارهای جهانی هستیم و در
همین حال تجارت و به ویژه صادرات موتور محر که رشد اقتصادی آنها شده است.
اما پارهای از کشورهای در حال توسعه از جمله ایران, به لحاظ بیتوجهی به روند اقتصاد و
تجارت جسانی و دوری جستن از اصلاحات اقتصادی نهتنا قادر نشدهاند عقبماندگی
اقتصادی خود را التیام بخشند. بلکه با رشد جمعیت و تقاضای داخلی همزمان با گسترش
فناوری اطلاعات و ارتباطات راه دور. امروز با انتظارات وسیع جمعیت خود روبهرو هستند. در
حالی که توان آنها برای بیرهگیری از مزیتهای نسبی موجود و قابل خلق در راستای تسریع
رشد. اقتصادی و صادرات کماییش تحلیل رفته است.
با توجه به تحولات جهانی شدن اقتصاد و موقعیت خاص اقتصادی ایران, در این مقاله به
بررسی آثار جهانی شدن بر اقتصاد و صادرات ایران میپردازیم.