چکیده:
نیروی انسانی به عنوان عامل تصمیمساز و برخوردار از علم و فناوری. یکی از عوامل موّثر
در توسعه پایدار اقتصادی است. امروزه در کشورهای پیشرفته حپان. مدیریت. خلاقیت.,
ابتکار و استعداد نیروی انسانی مهمترین رکن را در ف رآیند توسعه تشکیل میدهد. به همین
جبت سیاست گذاریها و برنامههای وسیعی برای حذب نیروی انسانی متخصص در این گونه
جوامع اتخاذ و اعمال میگردد تا ف رآیند توسعه از پویایی لازم در تمام ابعاد بهرهمند. باشد.
بخش وسیعی از هزینههای اجتماعی در کشورهای توسعه یافته صرف توسعه نیروی انسانی
میشود و در قالب بودجههای بخش عمومی و سرمایه گذاری بخش خصوصی تخصیص
مییاید. سرمایه گذاریها و بودجههای مربوط به بهداشت, آموزش و پرورش, آموزش
عالی, تحقیقات و توسعه رویکرد مهمی را دز توسعه نیروی انسانی ایفا میکند و در کنار آن
رفاه و امنیت اجتماعی -اقتصادی زمینههای لازم را برای جذب نیروی انسانی متخصص و
کا رآمد فراهم میسازد. این سرمایه گذاریها سبب میشود که ف رآیند توسعهة اقتصادی در
جوامع پیشرفته از سرعت کافی برای گستزش علم و فناوری و کسب سیم بیشتر در بازار
کالاها و خدمات برخوردار گردد. اما در جوامع در حال توسعه همچنان توسعه نیروی انسانی
به لحاظ فقدان توان مدیریت جامعه با موانع جدی روبهرو است و سیل مهاجرت نخبگان.
متخصصان. کارشناسان و حتی کارگران ماهر و نیمهماهر به سوی کشورهای توسعه یافته
ادامه دارد. زیانهای ناشی از این امر نهتنها در بعد اقتصادی. بلکه در ابعاد سیاسی, اجتماعی
و فرهنگی در کشورهای در حال توسعه قابل مشاهده است. هر چند که نمیتوان این زبانها
رابجا اعداد و ارقام به صورت واقعی بیان کرد.
در این مقاله تلاش داریم که بح ث توسعه نیروی انسانی و تاثیر مستقیم آن بر عقب افتادگی اقتصادی -اجتماعی باز نماییم.