چکیده:
امروزه اعتیاد به مواد مخدر به عنوان یکی از مهم ترین معضلات اجتماعی جامعه به شمار می رود. وجود معتادان به مواد مخدر در جامعه علی رغم هزینه های بسیاری که صرف مبارزه و برخوردهای قضایی و انتظامی با معتادان گردیده به روشنی مشخص کرده است که این گونه برخوردها و طرح ها، راه حل های قطعی در درمان این معضل مهم نیست. این چنین نتایجی در سایر نقاط جهان نیز به دست آمده است، و به همین دلیل در این کشورها تغییرات عظیم و قابل توجهی در تحقیقات و پژوهش های محققان و پژوهشگران این جوامع به وجود آمده است، به گونه ای که اکنون در این جوامع به اعتیاد به عنوان یک بیماری می نگرند و این عقیده وجود دارد که مبارزه با اعتیاد تنها به وسیله برخوردهای فیزیکی و به سادگی ممکن نیست و به همین دلیل در این کشورها بیشتر بودجه ها به سمت مبارزات پیشگیرانه سوق داده شده است. در این مبارزات پیشگیرانه، ارتباطات و رسانه های ارتباطی به عنوان یکی از مهم ترین عناصر برنامه محسوب می گردند، چرا که بدون برنامه ریزی برای ایجاد یک ارتباط صحیح و مناسب، پیام های مبارزه به مخاطبان نخواهد رسید و آن ها نخواهند توانست تا در نگرش ها و عقاید مخاطبان خود تغییرات لازم را ایجاد نمایند. در این میان روزنامه ها به عنوان یک وسیله ارتباطی مهم می توانند در این مبارزه نقش مهمی را ایفا نمایند، نتایج تحقیق صورت گرفته در مورد روزنامه های ایران (چهار روزنامه دولتی و پر تیراژ ایران) بیانگر آن است که این رسانه ها در برنامه های پیشگیری از سوء مصرف مواد مخدر کارکرد فعالی نداشته اند. مقالات، اخبار، گزارش ها، مصاحبه ها و سایر مطالب این روزنامه ها به مواد مخدر و مساله اعتیاد تنها به عنوان یک موضوع خبرساز و مهیج نگریسته اند، و تنها به بعد برخورد موضوع توجه شده است و کم تر مطلبی در زمینه آموزشی و پیشگیری از مواد مخدر را در این روزنامه ها می توان مطالعه نمود. مقاله حاضر سعی دارد به کنکاش و بررسی این موضوع بپردازد
خلاصه ماشینی:
"اینچنین نتایجی در سایر نقاط جهان و از جمله در کشورهای جهان اول نیز به دست آمده است و به همین دلیل در این کشورها تغییرات عظیم و قابل توجهی در تحقیقات و پژوهشهای محققان و پژوهشگران این جوامع به وجود آمده است،به گونهای که اکنون در این جوامع به اعتیاد و مسئله مواد مخدر به عنوان یک بیماری مینگرند و این عقیده وجود دارد که مبارزه با اعتیاد و گرایش به مواد مخدر تنها به وسیله برخوردهای فیزیکی و به سادگی ممکن نیست و به همین دلیل در این کشورها بیشتر بودجهها به سمت مبارزات پیشگیرانه سوق داده شده است و به جای برخوردهای صرفا قضایی و انتظامی به مسئله مواد مخدر،به این مسئله توجه میشود که باید شرایط ذهنی را فراهم کرد که افراد جامعه حتی در صورت در دسترس بودن مواد مخدر به این نتیجه برسند که لذت ناشی از مصرف مواد مخدر در مقایسه با آسیبها و مشکلات جسمی و اجتماعی آن چندان قابل توجه نمیباشد.
نتایج حاصل از این تحقیق نکاتی را به برنامهریزان برنامههای پیشگیری از مواد مخدر گوشزد میکند که به طور خلاصه میتوان به این صورت عنوان کرد: -تکیه صرف روزنامههای مورد بررسی به مطالب حاوی برخورد و اخبار حوادث و جنایات مربوط به اعتیاد و مواد مخدر در روزنامههای مورد بررسی میتواند تصور نادرستی در جامعه و برنامهریزان و سیاستگذاران به وجود آورد و آنها را نسبت به کاربرد روشهای انتظامی و برخوردهای خشن با این بیماری بیش از پیش متقاعد سازد،ضمن آنکه باعث میگردد تا نسبت به برنامهها و آموزشهای پیشگیرانه در این روزنامهها توجه کمتری صورت گیرد."