خلاصه ماشینی:
"گفتوگو با ابو الحسن داوودی دربارهی سینمای علمی-تخیلی(بخش دوم) فرهنگ ما،اساسا فرهنگ پوشش است (به تصویر صفحه مراجعه شود) مرتضی محمدیان در شمارهی پیش به موضوع سرگرمی در سینما یا سینما به عنوان سرگرمی اشاره شد،در این خصوص بیشتر توضیح دهید.
نمونههای قابل ذکر در این خصوص بسیار است اما بنا به همین مختصر هم میتوان گفت عمیقترین موضوعات و تئوریها در سینمای علمی-تخیلی مطرح شده است.
در سینمایی که حتی تا به امروز،چنین تجربهیی وجود نداشته و درعینحال مخاطبش بهترین و انواع آثار تخیلی را تماشا کرده است،به طوری که کوچکترین خطایی را در این خصوص به سخره میگیرد،دست به ساخت این فیلم زدن جسارت محض محسوب میشود و قابل احترام است؛جسارتی که در جهت زنده کردن تخیل در عرصهی سینما و حتی ادبیات بیتأثیر نبوده و نیست.
شما به عنوان یک هنرمند که اتفاقا تحصیلات اجتماعی داشته بفرمایید آیا میتوان اینطور نتیجه گرفت که فاصلهی ذهنی جامعهی امروز ما با جوامع روز دنیا،در این خصوص،به همین موضوع اشاره شده باز میگردد؟ قطعا بیتأثیر نیست.
چه چیز باعث شد ابو الحسن داوودی که در این زمینه خوب پیش میرفت و به نتایج قابل توجهی هم دست یافته بود از چنین ساختاری فاصله بگیرد و به سینمای اجتماعی رو بیاورد؟ دلیل بسیار روشنی دارد،دلیلی که هم برای من و هم برای کسانی که اقداماتی در این راستا داشتهاند جاری و ساری بوده و به یک میزان موجب فاصله گرفتن ما از این سینما شده است."