چکیده:
دامپینگ به عنوان یکی از رویههای غیررقابتی بازار است و بیانگر شرایطی است که در آن صادرات یک کالا با قیمتی کمتر از هزینههای تمام شده یا به عبارتی دیگر،فروش کالا در خارج به قیمتی کمتر از قیمت داخلی صورت میگیرد. این مقاله در دو بخش تدوین شده است.در بخش اول به بررسی تاثیر آنتی دامپینگ و دامپینگ بر متغیرهای اقتصادی و همچنین شناسایی متغیرهای تاثیرگذار بر این دو متغیر و در بخش دوم به بررسی احتمال وقوع دامپینگ در صنایع منتخب ایران اشاره شده است. نتایج این تحقیق نشان میدهد با فرض پذیرش میانگین نرخ تعرفههای اعمال شده بهنگام عضویت ایران در سازمان تجارت جهانی،احتمال دامپینگ در صنایع"تولید فلزات اساسی"، "صنایع ماشینآلات،تجهیزات،ابزار،محصولات فلزی"و "صنایع شیمیایی"افزایش مییابد.همچنین احتمال رخ دادن دامپینگ در صنایع"مواد غذایی و آشامیدنی و دخانیات"، "صنایع کاغذ و محصولات کاغذی و صحافی"و"تولید محصولات کانی غیرفلزی به جز فرآوردههای نفتی و زغال سنگ"در مقایسه با سایر صنایع بسیار کمتر است.
خلاصه ماشینی:
"گرچه اجرای طرح هدفمند کردن یارانهها به صورت بالقوه قادر است با منطقی ساختن مصرف انرژی،آغازگر حرکتی مثبت در این زمینه باشد،لکن از آنجا که در این خصوص مباحث زیادی مطرح گردیده،در این نوشتار،قصد پرداختن و تکرار مجدد آنها را نداریم،بلکه قصد ما این است که نشان دهیم در کنار واقعی کردن قیمت حاملهای انرژی اقدامات و سیاستهای دیگری نیز قابل اعمال است که به مراتب،اثربخشتر و هدفمندتر خواهد بود و نظریههای اقتصادی دهها سال است که راهکارهای آن را ارائه کرده است.
با اعمال همین سیاست و استانداردهای اجبای مورد نیاز بر صنایعی که تولیدات آنها ایجاد آلودگی زیست محیطی مینمایند و یا حتی بر واردات و مصرف کالاهایی که از این ویژگیها برخوردارند میتوان انگیزه لازم برای اصلاح الگوی تولید و مصرف و کاهش آلودگیهای زیست محیطی را فراهم نمود.
در خصوص تولید یا واردات خودرو،لوازم برقی خانگی که بیش از حد استاندارد بنزین،گازوئیل یا برق مصرف میکنند نیز اعمال عوارضی مشابه و اخذ آن از تولیدکننده،واردکننده یا حتی مصرفکننده میتواند تاثیر مشابهی داشته باشد و با افزایش هزینه برای تولیدکنندگان،مصرفکنندگان و واردکنندگان آنها، انگیزههای لازم برای اصلاح الگوی تولید،واردات و مصرف را فراهم سازد."