چکیده:
امروزه صنعت توریسم یکی از مهم ترین بخش های اقتصادی در بسیاری از کشورهای دنیا می باشد و توسعه آن در دستور کار بسیاری از دولت ها است. ایران نیز به دلیل داشتن مزیت های نسبی و طبیعی، تمدن باستانی و وجود آثار و ابنیه تاریخی و مذهبی از بستر مناسبی برای سرمایه گذاری در این صنعت برخوردار است. یکی از مهم ترین نهاده های اقتصادی که می تواند زمینه لازم را برای توسعه این صنعت مهیا سازد، اعطاء تسهیلات و کمک های مالی دولت به سرمایه گذاران در این است. این تحقیق در پی آن است تا با طراحی یک مدل تصمیم گیری چند شاخصه فازی، ضمن تعیین شاخص سرمایه گذاری اقتصادی در این بخش،درجه اولویت و درصد بهینه تخصیص اعتبارات و تسهیلات برای سرمایه گذاری در صنعت توریسم در هر استان را تعیین نماید. برای این منظور، از تلفیق ۱۵ شاخص تصمیم گیری اقتصادی و بهره گیری از منطق فازی به منظور وارد نمودن شرایط عدم قطعیت و وجود نوسان های موجود در مقادیر نهاده ها و ستاده های این صنعت استفاده شده است. این تحقیق برای ۳۰ استان و طی سال های (۱۳۸۰-۱۳۸۷) صورت گرفته است. نتایج این تحقیق حاکی از آن است که استان های تهران، هرمزگان، مازندران، خراسان رضوی، گیلان، اصفهان، گلستان، قم، فارس و یزد به ترتیب رتبه های اول تا دهم را در اولویت سرمایه گذاری در صنعت گردشگری کشور دارا هستند. همچنین با در نظر گرفتن شرایط عدم قطعیت و نوسان های موجود در نهاده ها و ستاده ها در این صنعت، الگوی فعلی اعطاء تسهیلات به صنعت توریسم در استان های کشور بهینه نبوده و نیاز به تعدیل در درصدها و مقادیر فعلی تخصیص اعتبارات وجود دارد
خلاصه ماشینی:
"5. تجزیه و تحلیل با حل مدل تصمیمگیری تاپسیس بازهای برای هریک از استانهای کشور باتوجه به 15 شاخص مورد بحث و میزان و نوع اثربخشی آنها بر هدف نهایی مسئله و لحاظ شرایط ریسک و عدم قطعیت در نهایت عددی بدست میآید که از آن تحت عنوان شاخص سرمایهگذاری در صنعت توریسم هر استان نام برده و برای سادگی در این تحقیق با IVI نشان داده میشود.
الگوی فعلی و بهینه تخصیص تسهیلات و اعتبارات به صنعت گردشگری با لحاظ شرایط ریسک و عدم قطعیت (به تصویر صفحه مراجعه شود) *ارقام مربوط به حجم تسهیلات اعطایی در این جدول براساس میانگینگیری از دادههای اشخص حجم سرمایهگذاریهای صورت گرفته در صنعت گردشگری هر استان طی دوره تحقیق(1387-1380)و از سالنامههای آماری سازمان صنایع دستی و گردشگری تهیه شده است.
درنتیجه،نتایج حاصل از حل مدل موردنظر در این تحقیق شامل این موارد میباشد: -میان شاخصهای تصمیمگیری مورد استفاده در این تحقیق،شاخصهای تعداد و تردد گردشگران داخلی و خارجی،تعداد تفرجگاهها و آثار طبیعی،ارزش افزوده صنعت توریسم و تعداد زیارتگاهها،امامزادهها و اماکن توریستی مذهبی،تعداد ابنیه و آثار باستانی تاریخی،حجم تسهیلات اعطایی به صنعت توریست و سرانه پاسگاه پلیس به ازای هر هزار نفر در مجموع با کسب بیش از 90 درصد اوزان به ترتیب رتبههای 1 تا 7 را از نظر درجه اولویت و اهمیت در تعیین مناسبترین استان برای سرمایهگذاری در صنعت توریسم و گردشگری دارا میباشند.
تحقیق حاضر در پی آن است تا باتوجه به شرایط عدم قطعیت و وجود نوسانهای موجود در مقادیر برخی از مهمترین شاخصهای ارزیابی صنعت توریسم کشور طی دوره تحقیق(1387-1380)، شاخص سرمایهگذاری نهایی در صنعت گردشگری هر استان را تعیین نموده و به کمک این شاخص الگوی بهینه تخصیص تسهیلات(برحسب درصد)به منظور حمایت از سرمایهگذاران و فعالان در این عرصه را ارائه نماید."