خلاصه ماشینی:
"نهراسیدن از قید و بندهای اخلاقی نمای سینما،به شرط آنکه دنیای او را بیواسطهتر از پیش بنماید(و البته برخلاف فیلم تاوان لویی مال،باید ابتدا اصال چنین دنیایی در کار باشد)او هیچگاه عنان میل خود به تصویر تمایلات «کثیف»،«ناهنجار»و«غیرانسانی»ما آدمهای خوشسرو وضع و متمدن و بعضا روشنفکر نمای دنیای مدرن را چنین بیمحابا رها نکرده بود(واژههایی که پولانسکی در طول حدود سی سال فیلمسازی کوشیده مصداقهایی خودمانی و نه فراتر از واقع برای آنها بیابد).
پیتر کویوت،که با چشم بسته هم میتوان تشخیص داد که بدل خود استاد است،با لذت و علاقه یک راوی دنیا دیده و حرفهای قصه«حماسی»رابطه ماجراجویانهاش با امانوئل سینیه فوق انرژیک را برای مرد جوان متعارف و ظاهر الصلاح«انگلیسی»بازگو میکند تا زندگی خانوادگی بیخطر او را زیرورو کند و با خلق الگوی پیچیدهای از همذات پنداری،ما را هم در بیداری تخیلات و امیال سرکش او و هم در سرخوردگی کوبنده متعاقبش سهیم کند(به بیان دیگر تماشاگر درون متنی بیافریند که دیدگاه ما را از نظر اخلاقی توسعه دهد و در ضمن تصحیح هم بکند)چنین عصیان و جوششی از پولانسکی این سالها بسیار غافلگیرکننده است."