خلاصة:
زمینه: این پژوهش از نوع پژوهش های نیمه تجربی (طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه) است که با هدف بررسی اثربخشی بازی درمانی بر حافظه دیداری ،تمرکز و توجه ، دانش آموزان دختر کم توان ذهنی آموزشپذیر انجام شده است.
روش: بدین منظور، 30 نفر از 50 دانش آموز دختر کم توان ذهنی آموزش پذیر پایه اول ابتدایی شاغل به تحصیل را (بر اساس نمرات آزمون تجدید نظر شده وکسلر) به صورت تصادفی انتخاب و سپس به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. ابتدا، آزمودنی ها با آزمون کا.ال. تی و بنتون مورد بررسی قرار گرفتند. سپس، گروه آزمایش مداخله های بازی درمانی را طی13 جلسه چهل و پنج دقیقه ای به صورت گروهی دریافت کرد، اما گروه گواه هیچ گونه آموزشی دریافت نکرد. پس از پایان دوره بازی درمانی، هر دو گروه دوباره مورد آزمون قرار گرفتند.
یافته ها: نتایج حاکی از این است که مداخله های انجام شده برروی گروه آزمایش مفید بوده واین تفاوت ها (0/952 ، 1/00) در نمرات پیش آزمون و پس آزمون گروه گواه معنادار نبوده است.
نتیجه گیری: از داده های بدست آمده از تحقیق می توان استنباط کرد که بازی درمانی به طور معناداری میزان حافظه دیداری ، تمرکز و توجه آزمودنی ها را افزایش داده است.
Background: This research is a semi-empirical type research (pre-test and post-test with control group) which is done with the aim of examining the efficiency of play therapy on visual memory، concentration and attention of educable mentally retarded female students.
Method: Therefore، 30 educable mentally retarded female students were selected according to Wechsler scale grades and then they were divided randomly to two groups; control and experiment (15 students in each group). Both groups were examined by Benton and K.L.T. tests in their visual memory، concentration and attention. Then play therapy administered in experiment group in 13 sessions of 45 minutes. Finally، both groups complete post-tests.
Results: Results indicate that interventions were useful and there is a significant difference between two groups (1/00، 0/952).
Conclusion: Data show that play therapy has a significant influence on visual memory، concentration and attention.